Een paar jaar geleden had ik net een toespraak gehouden op televisie in Canada toen een van de omroepers naar me toe kwam en zei: ‘Weet je, als je kunt geloven dat dit universum de leiding heeft over een intelligente en weldadige God, don’ Denk je niet dat Hij ons van nature een onfeilbare gids zou hebben gegeven voor gedrag en de waarheid over het universum? ‘ Natuurlijk wist ik dat hij de Bijbel bedoelde. Ik zei: “Nee, ik denk niets van dien aard, omdat ik denk dat een liefhebbende God zijn kinderen niet iets zou aandoen dat hun hersens zou rotten.” Want als we een onfeilbare gids hadden, zouden we nooit voor onszelf denken, en daarom zouden onze gedachten verschrompeld worden. Het is alsof mijn grootvader me een miljoen dollar heeft nagelaten, en ik ben blij dat hij dat niet heeft gedaan. En daarom moeten we elke discussie over de betekenis van het leven en de leer van Jezus beginnen met een blik op deze netelige kwestie van autoriteit, en vooral de autoriteit van de Heilige Schrift.
Omdat met name in dit land een enorm aantal mensen lijkt te geloven dat de Bijbel in het jaar 1611 met een engel uit de hemel neerdaalde, toen de zogenaamde King James, of beter gezegd, [de] Bevoegde De bijbel werd in het Engels vertaald. Ik had een gekke oom die geloofde dat elk woord van de Bijbel letterlijk waar was, inclusief de kanttekeningen. En dus, welke datum het ook zei in de kanttekeningen – bijvoorbeeld dat de wereld in 4004 voor Christus werd geschapen. – hij geloofde als het woord van God. Totdat hij op een dag las, ik denk een passage in het boek Spreuken en vond een ondeugend woord in de Bijbel, en vanaf die tijd was hij ermee klaar. Weet je, hoe protestant kan je worden?
Welnu, de kwestie van autoriteit moet worden begrepen, want ik ga geen autoriteit opeisen in wat ik u zeg, behalve de autoriteit, zoals die is, van de geschiedenis, en dat is een vrij onzekere autoriteit. Maar naar mijn mening moeten de vier evangeliën over het algemeen als historische documenten worden beschouwd. Ik zal zelfs de wonderen toestaan, omdat we, als iemand die sterk beïnvloed is door het boeddhisme, niet erg onder de indruk zijn van wonderen. De tradities van Azië – hindoeïstisch, boeddhistisch, taoïstisch, enzovoort – zitten vol wonderbaarlijke verhalen en we nemen ze op de voet. We denken niet dat ze in het bijzonder tekenen zijn van iets anders dan paranormale kracht. Wij in het Westen hebben met wetenschappelijke technologie dingen van een zeer verrassende aard bereikt. We zouden de hele planeet kunnen opblazen en Tibetaanse magiërs hebben nooit beloofd zoiets te doen. En ik ben echt een beetje bang voor de groeiende interesse in paranormale kracht, want dat is wat ik psychotechniek noem. En we hebben met gewone technieken zo’n puinhoop gemaakt dat de hemel alleen weet wat we zouden kunnen doen als we psychotechniek te pakken zouden krijgen en mensen uit de dood zouden opwekken en het leven ondraaglijk zouden verlengen en alles zouden doen wat we wilden.
Het hele antwoord op het verhaal van wonderen is simpelweg: stel je voor dat je God bent en dat je alles kunt hebben wat je wilt. Nou, je zou een vrij lange tijd hebben. En na een tijdje zou je zeggen: “Dit wordt behoorlijk saai omdat ik van tevoren alles weet wat er gaat gebeuren.” Dus je zou een verrassing wensen, en je zou vanavond in deze kerk als een mens zijn. Dus ik bedoel, dat is het wonderlijke. Ik denk dat wonderen waarschijnlijk mogelijk zijn. Dat stoort me niet, en trouwens, als je de geschriften van de vroege kerkvaders leest, de grote theologen zoals Saint Clement, Gregory van Nyssa, Saint John van Damascus, zelfs [Saint] Thomas Aquinas, ze zijn niet geïnteresseerd in de historiciteit van de Bijbel. Ze beschouwen wonderen als vanzelfsprekend, maar vergeten het. Ze zijn geïnteresseerd in de diepere betekenis ervan. En daarom interpreteren ze altijd alle verhalen zoals Jona en het walvisverhaal. Ze twijfelen er zelfs niet aan of Jona wel of niet werd opgeslokt door een walvis of een vrij grote vis, maar ze zien in het verhaal van Jona en de walvis de prefiguratie van de opstanding van Christus. En zelfs als het gaat om de opstanding van Christus, maken ze zich geen zorgen over de chemie of de fysica van een opgestaan lichaam. Waar ze in geïnteresseerd zijn, is dat het idee van de opstanding van het lichaam iets te zeggen heeft over de betekenis van het fysieke lichaam in de ogen van God. Het fysieke lichaam is met andere woorden niet iets waardeloos en niet-spiritueel, maar iets dat een voorwerp is van de goddelijke liefde. Daarom ga ik me niet bezighouden met het al dan niet gebeuren van wonderbaarlijke gebeurtenissen. Het lijkt me helemaal naast het punt.
Dus ik beschouw de vier evangeliën, over het algemeen, als een goed historisch document als alles wat we uit die periode hebben, inclusief het evangelie van Johannes, en dat is belangrijk. Vroeger was het in de mode om het Evangelie van Johannes te laat te beschouwen. Met andere woorden, rond de eeuwwisseling wezen de hogere critici van het Nieuwe Testament het evangelie van Johannes toe aan ongeveer 125 na Christus, en de reden was eenvoudig. Die hogere critici gingen er destijds van uit dat de eenvoudige leer van Jezus onmogelijk ingewikkelde mystieke theologie had kunnen bevatten. Daarom zeiden ze: “Het moet van een latere tijd zijn.” Maar in feite is zijn kennis van de topografie van Jeruzalem en zijn kennis van de joodse kalender in de tekst van het evangelie van Sint-Jan nauwkeuriger dan die van de andere drie schrijvers, Matteüs, Marcus en Lucas. En het lijkt mij volkomen eenvoudig om aan te nemen dat Johannes de innerlijke leringen die Hij zijn discipelen gaf opgeschreven, en dat Matteüs, Markus en Lucas de meer exoterische leringen, die hij aan de mensen in het algemeen gaf, vastlegde.
Hoe zit het dan met de autoriteit van deze Schriftplaatsen? We kunnen dit probleem in twee stappen aanpakken. Veel mensen weten helemaal niet hoe we de Bijbel hebben gekregen. Wij westerlingen kregen de Bijbel dankzij de katholieke kerk. De Katholieke Kerk en leden van de kerk schreven de boeken van het Nieuwe Testament, en ze namen de boeken van het Oude Testament over, dat zelfs tegen de tijd van Christus niet definitief door de Joden was besloten. De joden sloten de canon van het Oude Testament pas in het jaar 100 na Christus, of daaromtrent, bij de synode van Jamnia en uiteindelijk besloten ze welke canonieke boeken van de Hebreeuwse geschriften waren, en belichaamden ze masoretische tekst, waarvan de vroegste kopie dateert uit het begin van de 10e eeuw na Christus. De boeken die in het Nieuwe Testament moesten worden opgenomen, werden pas definitief vastgesteld in het jaar 382 na Christus op de synode van Rome en de paus Damasus. Het was dus de Katholieke Kerk die de Bijbel bekendmaakte en zei: “We geven u deze Schriften op ons gezag en door het gezag van de informele traditie die vanaf het begin onder ons bestaat, geïnspireerd door de Heilige Geest.” U ontvangt dus historisch de Bijbel over het gezegde van de kerk.
En de Katholieke Kerk staat er daarom op dat de kerk collectief, sprekend onder de veronderstelde leiding van de Heilige Geest, de autoriteit heeft om de Bijbel te interpreteren, en u kunt dat aannemen of verlaten. Omdat het gezag van de bijbel natuurlijk niet in de eerste plaats op de bijbel zelf is gebaseerd. Ik kan een bijbel schrijven en in dat boek zeggen dat het inderdaad het woord van God is dat ik heb ontvangen, en u bent vrij om mij te geloven of niet. Hindoes geloven dat de Veda’s door God worden geopenbaard en geïnspireerd, met evenveel ijver als elke christen of welke jood dan ook. Moslims geloven dat de koran door God geïnspireerd is, en sommige boeddhisten geloven dat hun soetra’s ook van goddelijke, of liever gezegd, boeddhistische oorsprong zijn. De Japanners geloven dat de oude teksten van Shinto eveneens van goddelijke oorsprong zijn. En wie moet er oordelen? Als we hierover gaan discussiëren over welke versie van de waarheid de juiste is, komen we altijd in een geschil terecht waarin de rechter en de advocaat dezelfde persoon zijn, en dat zou je niet willen als je werden voor de rechter gebracht, wil je? Als ik zou zeggen dat ik Jezus Christus het grootste wezen vind dat ooit op aarde is gekomen, naar welke maatstaven moet ik dan oordelen? Natuurlijk oordeel ik naar het soort morele maatstaven die mij zijn gegeven als iemand die is opgevoed in een christelijke cultuur. Er is niemand onpartijdig die tussen alle religies kan kiezen, omdat min of meer iedereen op de een of andere manier door een van hen is beïnvloed. Dus als de kerk zegt dat de Bijbel waar is, komt het uiteindelijk tot jou. Gelooft u de kerk of niet? Als niemand de kerk gelooft, zal het volkomen duidelijk zijn, nietwaar, dat de kerk geen autoriteit heeft? Omdat de mensen altijd de bron van autoriteit zijn. Daarom zei Tocqueville dat “mensen de regering krijgen die ze verdienen”.
En dus zou je kunnen zeggen: “God Zelf heeft de autoriteit.” Hoe moeten we dat laten zien? Dat is jouw mening. Dus je zegt: “Wacht maar af. De Dag des Oordeels komt eraan en dan zul je ontdekken wie de autoriteit is. ‘ Ja, maar op dit moment is er geen bewijs voor de Dag des Oordeels. En het blijft totdat er bewijs is dat eenvoudig uw mening is dat de Dag des Oordeels komt. En er is niets anders om door te gaan dan de mening van andere mensen, die dezelfde mening hebben en wiens mening u hebt gekocht. Dus echt, ik ontken niemand het recht om deze mening te hebben. U mag inderdaad geloven dat de bijbel letterlijk waar is en dat deze in feite door God aan Mozes en de profeten en de apostelen was opgelegd. Dat is misschien uw mening en u bent vrij om die vast te houden. Ik ben het niet met je eens.
Aan de andere kant geloof ik dat er een manier is waarop de Bijbel door God geïnspireerd is. Maar ik bedoel met inspiratie iets totaal anders dan dicteren, een gedicteerde boodschap ontvangen van een alwetende autoriteit. Ik denk dat inspiratie zelden in woorden komt. In feite lijken bijna alle woorden die ik heb opgeschreven door automatisch schrijven vanuit paranormale input die ik ooit heb gelezen, een beetje mager. Wanneer een helderziende begint te schrijven over diepe mysteries – in plaats van je te vertellen wat je ziekte is of wie je grootmoeder was – begint hij oppervlakkig te worden. En psychisch gecommuniceerde filosofie is nooit zo interessant als zorgvuldig doordachte filosofie.
Maar goddelijke inspiratie is niet dat soort communicatie, goddelijke inspiratie is bijvoorbeeld om te voelen, om redenen die je niet echt kunt begrijpen, dat je van mensen houdt. Goddelijke inspiratie is wijsheid, die heel moeilijk onder woorden te brengen is. Zoals mystieke ervaring, dat is goddelijke inspiratie. Iemand die vanuit die ervaring schrijft, kan worden gezegd dat hij goddelijk geïnspireerd is. Of inspiratie kan komen door dromen, door archetypische boodschappen van het collectieve onbewuste, waardoor gezegd kan worden dat de Heilige Geest werkt. Maar aangezien inspiratie altijd door een menselijk voertuig komt, kan het door dat voertuig worden vervormd. Met andere woorden, ik praat met je via een geluidssysteem en het is de enige die nu beschikbaar is. Als er nu iets mis is met dit geluidssysteem, zullen alle waarheden die ik tegen je zou kunnen zeggen, worden vervormd. Mijn stem wordt vervormd en je zou de betekenis van wat ik zei verkeerd kunnen interpreteren. Dus daarom, iedereen die goddelijke inspiratie ontvangt – en ik gebruik dat op een heel losse manier, je kunt alles wat je wilt met goddelijk bedoelen, dat is jouw optie – iedereen die het ontvangt, zal het uitdrukken binnen de grenzen van de taal die ze kennen. En met taal bedoel ik hier niet alleen Engels, Latijn, Grieks, Hebreeuws of Sanskriet. Ik bedoel taal in de zin van wat voor soort termen voor jou beschikbaar zijn, wat voor soort religie ben je opgevoed ..
Nu, ziet u, als u bent opgevoed in de Bijbelgordel, bent u uit Arkansas of ergens anders gekomen, en dat is alle religie die u kende, en u had een mystieke ervaring van het type waarbij u plotseling ontdekte dat u één bent met God . Dan sta je geneigd op te staan en te zeggen: “Ik ben Jezus Christus.” En veel mensen doen dat. Nou, de cultuur waarin we leven kan dat gewoon niet toestaan. Er is maar één Jezus Christus. Mensen zouden zeggen: “Je ziet er niet uit alsof je Jezus Christus bent die terugkomt, omdat er in de Schrift staat dat wanneer hij terugkomt, hij in de hemel zal verschijnen met legioenen engelen, en dat doe je niet. Je bent gewoon oude Joe Dokes die we jaren geleden kenden, en nu zeg je dat je Jezus Christus bent. ” “Wel”, zegt Joe Dokes, “toen Jezus Christus zei dat hij God was, geloofde niemand hem, en je gelooft niet opnieuw.” Weet je, je kunt dat argument niet beantwoorden.
Maar ziet u, hij zegt het zo omdat hij probeert uit te drukken wat er met hem is gebeurd in termen van een religieuze taal die wordt omschreven door de Bijbel. Hij heeft de Upanishads nooit gelezen. Hij heeft de Diamond Sutra nooit gelezen. Hij heeft nooit het Tibetaanse Dodenboek of de I-Ching of Lao-tzu gelezen. En daarom is er geen andere manier waarop hij dit kan zeggen. Maar als hij de Upanishads had gelezen, zou hij geen moeite hebben gehad, noch zou de cultuur, de samenleving waarin hij sprak, moeite hebben. Omdat er in de Upanishads staat, zijn we allemaal incarnaties van God; alleen bedoelen ze niet met het woord God, in feite gebruiken ze dat woord niet, ze gebruiken Brahman, ze bedoelen niet hetzelfde als een Hebreeuws bedoeld door God. Omdat de Brahman niet persoonlijk is. Brahman is, zouden we zeggen, bovenpersoonlijk. Niet onpersoonlijk, want dat is een ontkenning. Maar ik zou bovenpersoonlijk zeggen. Brahman is niet hij of zij, heeft geen seks. Brahman is niet de schepper van de wereld – als iets daaronder en onderworpen aan Brahman – maar is de acteur van de wereld, de speler van alle delen. Zodat iedereen in masker zit, dat is de betekenis van het woord persoon waarin de brahman een rol speelt. En als een geabsorbeerde acteur wordt de goddelijke geest zo geabsorbeerd in het spelen van de rol dat hij deze wordt en betoverd wordt. Dit is allemaal onderdeel van het spel, om te worden betoverd door te geloven dat ik die rol ben.
Toen je baby’s was, wist je wie je was, psychoanalytici noemen dat het oceanische gevoel. Ze vinden het niet echt leuk, maar ze geven toe dat het bestaat, waar de baby geen onderscheid kan maken tussen de wereld en de manier waarop hij op de wereld reageert. Het is allemaal één proces, en dat is natuurlijk zoals het is. Maar we leerden heel snel, omdat ons heel snel werd geleerd wat jij bent en wat jij niet bent. Wat is vrijwillig en wat is onvrijwillig, want je kunt gestraft worden voor het vrijwillige maar niet voor het onvrijwillige. Dus leren we af wat we in het begin wisten. En als we geluk hebben, ontdekken we in de loop van het leven opnieuw wat we werkelijk zijn, dat ieder van ons is wat in het Arabisch of Hebreeuws, de Zoon van God, zou worden genoemd. En het woord ‘zoon van’ betekent ‘van de aard van’, zoals wanneer je iemand een ‘klootzak’ noemt. Of in het Arabisch zeg je abn alkalb, wat ‘zoon van een hond’ betekent, abn hamar ‘zoon van een ezel’. ‘Zoon van beel’ betekent dus een slecht persoon. “Zoon van God” betekent een goddelijke persoon, een mens die een eenheid met God heeft gerealiseerd.
Mijn veronderstelling is nu dat Jezus van Nazareth een mens was, zoals Boeddha, zoals Shri Ramakrishna, zoals Ramana Maharshi enz. Die al vroeg in hun leven kolossale ervaringen had met wat we kosmisch bewustzijn noemen. Nu hoef je niet van een bepaald soort religie te zijn om deze ervaring te krijgen. Het kan iedereen altijd raken, zoals verliefd worden. Er zijn duidelijk een aantal van u in dit gebouw die het in meer of mindere mate hebben gehad. Maar het wordt over de hele wereld gevonden en als het je raakt, weet je het. Soms komt het na lange beoefening van meditatie en spirituele discipline, en soms komt het zonder reden dat iemand het kan bepalen. We zeggen dat het de genade van God is, dat er een overweldigende overtuiging komt dat je je identiteit verkeerd hebt begrepen. Dat wat je dacht, wat ik dacht was gewoon de oude Alan Watts – die ik heel goed ken, is gewoon een grote act in de show. Maar wat ik dacht dat ik was, was slechts volledig oppervlakkig. Dat ik een uitdrukking ben van een eeuwig iets of iets anders, een naam die niet genoemd kan worden, zoals de naam van God taboe was onder de Hebreeën. Ik ben. En dat begrijp ik ineens precies waarom alles is zoals het is. Het is volkomen duidelijk. Verder voel ik geen grens meer tussen wat ik doe en wat er met mij gebeurt. Ik voel dat alles wat er gebeurt, mijn werk is, net als mijn ademhaling. Ademt u vrijwillig of onvrijwillig? Doe je het of overkomt het je? Zie je kunt het in beide richtingen voelen. Maar je voelt alles als ademen. En het is niet alsof je een pop bent geworden. Er is geen gescheiden jij meer. Er is gewoon een geweldige happening aan de gang. En als je de naam op je achtergrond hebt, zul je zeggen dat dit gebeuren God is, of de wil van God, of het doen van God. Of als je dat woord niet op je achtergrond hebt, zeg je met de Chinezen: ‘Het is de stroming van de Tao.’ Of als je een hindoe bent, zul je zeggen: ‘Het zijn de Maya’s van Brahman.’ De Maya’s betekenen de magische kracht, de creatieve illusie, het spel.
U kunt dus heel goed begrijpen hoe mensen bij wie dit gebeurt zich oprecht geïnspireerd voelen. Omdat er heel vaak een extreem warm gevoel bij hoort, omdat je het goddelijke in de ogen van alle anderen ziet. Toen Kabir, de grote hindoe-moslim mysticus, een heel oude man was, keek hij altijd om zich heen en zei hij: “Tot wie zal ik prediken?” Omdat hij de geliefde in alle ogen zag. Soms kijk ik in de ogen van mensen en zie ik diezelfde geliefde in de diepte van die poelen, en toch zegt de uitdrukking op het gezicht: “Wat, ik?” Het is het grappigste. Maar iedereen speelt op zijn eigenaardige manier een essentiële rol in dit kolossale kosmische drama. En het is zo vreemd dat je het zelfs kunt voelen bij mensen waar je een hekel aan hebt.
Laten we dus aannemen dat Jezus zo’n ervaring had. En ze zijn van alle niveaus, zoals ik al zei, en hij had inderdaad een heel sterke kunnen zijn. Uit de uitspraken van Jezus, vooral in het Evangelie van Johannes, kan iedereen die de psychologie van religie bestudeerde gemakkelijk ontdekken dat die ervaring moet hebben plaatsgevonden, of iets dergelijks. Maar ziet u, Jezus had een beperking, omdat hij geen andere religie kende dan die van het directe Nabije Oosten. Hij wist misschien iets over de Egyptische religie, en misschien een beetje over de Griekse religie, maar vooral over het Hebreeuws. Er is geen enkel bewijs dat hij iets wist over India of China. En wij, mensen die denken dat Jezus God was, nemen aan dat hij het moet hebben geweten omdat hij alwetend zou zijn geweest. Nee, Paulus maakt in de brief aan de Filippenzen volkomen duidelijk dat Jezus afstand deed van zijn goddelijke krachten om mens te zijn.
Laten we dus aannemen dat Jezus zo’n ervaring had. Maar ziet u, Jezus heeft een beperking, dat hij geen andere religie kent dan die van het onmiddellijke Nabije Oosten. Hij weet misschien iets over de Egyptische religie, en misschien een beetje over de Griekse religie, maar vooral over het Hebreeuws. Er is geen enkel bewijs dat hij iets wist over India of China. En mensen die denken dat Jezus God was, nemen aan dat hij het moet hebben geweten omdat hij alwetend zou zijn geweest. Nee, Paulus maakt in de brief aan de Filippenzen volkomen duidelijk dat Jezus afstand deed van zijn goddelijke krachten om mens te zijn.
“Laat deze geest in jou zijn, die ook in Christus Jezus was, die, in de vorm van God, niet dacht dat gelijkheid met God iets was om aan vast te houden, maar zich vernederde en zichzelf geen reputatie schonk en werd gevonden in mode als man en werd gehoorzaam aan de dood. ” Theologen noemen dat kenosis, wat zelflediging betekent. Het is dus duidelijk dat een almachtige en alwetende man niet echt een man zou zijn.
Dus zelfs als je de zeer orthodox-katholieke leer van de aard van Christus aanneemt, dat hij zowel de ware God als de echte mens was, moet je zeggen dat ware God, om verenigd te worden met de ware Mens, ware God een vrijwillige verzaking moet doen, vooralsnog, van alwetendheid, en almacht en alomtegenwoordigheid, wat dat betreft.
Dus als Jezus nu regelrecht naar voren zou komen en zou zeggen: ‘Ik ben de zoon van God’, dan is dat hetzelfde als zeggen ‘Ik ben de zoon van de baas’. Of ‘Ik ben de baas’. En iedereen zegt meteen dat dat godslastering is. Dat is ondermijning. Dat probeert democratie in het Koninkrijk der Hemelen te introduceren! Dat wil zeggen, u bent een troonophaler. Niemand heeft God gezien.
Jezus was daar in zijn exoterische leer, zoals opgetekend in de synoptische evangeliën, behoorlijk mager over. Hij kwam niet rechtstreeks naar buiten en zei niet: ‘Ik en de Vader zijn één’. In plaats daarvan identificeerde hij zich met de messias die wordt beschreven in het tweede deel van de profeet Jesaja, de lijdende dienaar die werd veracht en verworpen door de mens. En dat deze man de niet-politieke messias is, met andere woorden, het was handig om die identificatie te maken, ook al zou het hem in de problemen brengen. Maar tegen zijn uitverkoren discipelen, zoals opgetekend in Johannes, kwam hij regelrecht naar voren en zei: „Voordat Abraham was, ben ik dat. Ik ben de weg, de waarheid en het leven. Ik ben de opstanding en het leven. Ik ben het levende brood dat uit de hemel komt. Ik en de Vader zijn één, en wie mij heeft gezien, heeft de Vader gezien. ‘ En die taal kan niet worden verward.
Dus de Joden kwamen erachter wat hij zei en ze doodden hem of lieten hem doden wegens godslastering. Dit is geen reden voor enige speciale vijandschap tegen de joden. We zouden precies hetzelfde doen, het wordt altijd gedaan. Het overkwam een van de grote soefi-mystici in Perzië die dezelfde ervaring had.
Wat is er gebeurd? De apostelen begrepen het niet helemaal. Ze waren onder de indruk van de wonderen van Jezus, ze aanbaden hem zoals mensen goeroes aanbidden, en je weet hoe ver dat kan gaan als je in het goeroe-land bent geweest. Dus de christenen zeiden: “Oké, oké, Jezus van Nazareth was de Zoon van God. Maar laat het daar bij ophouden! Niemand anders.” Dus wat er gebeurde was dat Jezus op een voetstuk stond. Hij werd in een positie geplaatst die veilig boven was, zodat zijn problemen en ervaring met kosmisch bewustzijn niet zouden komen en andere mensen hinder zou bezorgen. Degenen die deze ervaring hadden, en die uitten in die tijd dat de kerk politieke macht had, werden bijna altijd vervolgd. Giordano Bruno stond op de brandstapel. John Scotus Eriugena werd geëxcommuniceerd. De stellingen van Meister Eckehart werden veroordeeld, enzovoort, enzovoort. Een paar mystici kwamen ermee weg, omdat ze behoedzame taal gebruikten.
Maar je ziet wat er gebeurt. Als je Jezus op een voetstuk zet, wurg je het evangelie bij de geboorte. En het is in zowel de katholieke kerk als in het protestantisme de traditie geweest om door te geven wat ik een ‘geëmasculeerd evangelie’ zou noemen. Evangelie betekent ‘goed nieuws’, en ik kan voor de rest van mijn leven niet bedenken wat het goede nieuws over het evangelie is zoals dat gewoonlijk wordt overgeleverd. Omdat, kijk hier, hier is de openbaring van God in Christus, in Jezus, en we zouden zijn leven en voorbeeld moeten volgen zonder het unieke voordeel te hebben dat we de zoon van de baas zijn. Nu vertegenwoordigt de traditie, zowel katholieke als protestantse fundamentalisten, Jezus voor ons als een freak, geboren uit een maagd, wetende dat hij de Zoon van God is, met de kracht van wonderen, wetende dat het in feite onmogelijk is om hem te doden, omdat hij moet opstaan uiteindelijk weer. En ons wordt gevraagd om ons kruis op te nemen en hem te volgen, als we dat helemaal niet van onszelf weten.
Wat er dus gebeurt, is dit: we krijgen daarom een evangelie dat in feite een onmogelijke religie is. Het is onmogelijk om de weg van Christus te volgen; menig christen heeft het toegegeven. ‘Ik ben een ellendige zondaar. Ik schiet ver af van het voorbeeld van Christus. ‘ Maar besef je dat hoe meer je dat zegt, hoe beter je bent? Omdat wat er gebeurde, was dat het christendom schuld als een deugd instelde. [applaus] Zie je, je kunt er nooit aan komen, nooit, en daarom zul je je altijd bewust zijn van je tekortkomingen. En dus, hoe meer tekortkomingen je voelt, hoe meer, met andere woorden, je bent je bewust van de enorme afgrond tussen Christus en jezelf.
Dus je gaat biechten, en als je een aardige, lieve, begripvolle biechtvader hebt, zal hij niet boos op je worden. Hij zal zeggen: ‘Mijn kind, je weet dat je heel erg gezondigd hebt, maar je moet beseffen dat de liefde van God en van onze Heer oneindig is, en dat je natuurlijk vergeven bent. Zeg als dankbetuiging drie Weesgegroetjes. ” Misschien heb je een moord gepleegd en een bank beroofd en hoererij bedreven, enzovoort, de priester is volkomen geduldig en stil. Wel, je voelt je vreselijk: “Ik heb dat gedaan, tot liefde van God heb ik Jezus gekwetst, de Heilige Geest bedroefd!” enzovoorts. Maar je weet in je achterhoofd dat je het helemaal opnieuw gaat doen. Je kunt jezelf niet helpen. Je zult het proberen, maar er is altijd een groter en groter schuldgevoel.
Nu, de dame maakte bezwaar dat ik de stroman uitdreef en hem neerhaalde; dit is het christendom van de meeste mensen. Nu is er ook een veel subtieler christendom van de theologen, de mystici en de filosofen. Maar het is niet wat er vanaf de kansel wordt gepredikt, schenk u. Maar de boodschap van Billy Graham is ongeveer wat ik je geef, en van alles wat ik fundamentalistische vormen van katholicisme en protestantisme zou noemen. Wat zou het echte evangelie zijn? Het echte goede nieuws is niet alleen dat Jezus van Nazareth de Zoon van God was, maar dat hij een machtige Zoon van God was die ieders ogen kwam openen voor het feit dat jij dat ook bent. Dit is volkomen duidelijk als je naar het tiende hoofdstuk van Johannes gaat, vers dertig, daar is de passage waar Jezus zegt: “Ik en de Vader zijn één.” Er zijn mensen in de buurt die geen intieme discipelen zijn, en ze zijn met afschuw vervuld. Ze pakken onmiddellijk stenen op om hem te stenigen. Hij zegt: ‘Ik heb u veel goede werken van de Vader laten zien, en voor welke hiervan stenigt u mij?’ En ze zeggen: “Voor een goed werk stenigen wij u niet, maar wegens godslastering, omdat u, als mens, uzelf God maakt.” En hij antwoordde: “Staat er niet in uw wet geschreven: ‘Ik heb gezegd dat u goden bent?’ – hij citeert de tweeëntwintigste psalm – ‘Staat er niet in uw wet geschreven dat ik heb gezegd dat u goden bent?’ God riep degenen aan wie Hij Zijn woord gaf Goden – en je kunt de Schriften niet ontkennen – hoe kun je zeggen dat ik laster omdat ik zei dat ik een zoon van God ben? ‘
Daar staat het hele verhaal in een notendop. Want als je de King James Bijbel leest – die neerdaalde met de engel – zie je cursief voor deze woorden ‘Zoon van God’, ‘de Zoon van God’, ‘omdat ik zei dat ik de Zoon van God ben’. En de meeste mensen denken dat cursief cursief is, maar dat is niet zo. De schuingedrukte letters duiden woorden aan die door de vertalers zijn geïnterpoleerd, dat vind je niet in het Grieks. In het Grieks [het] zegt ‘een zoon van God’. Dus het lijkt mij hier volkomen duidelijk dat Jezus het in zijn achterhoofd heeft en dat dit niet iets bijzonders is voor hemzelf. Dus als hij zegt: ‘Ik ben de weg. Niemand komt tot de Vader dan door mij ‘, dit’ ik ben ‘, dit’ ik ‘, is het goddelijke in ons, dat in het Hebreeuws de Ruah Adonai zou worden genoemd. Hiervan wordt veel gemaakt door de esoterische joden, de kabbalisten en de chassidim. De ruah is de adem die God in de neusgaten van Adam ademde. Het is anders dan de ziel, de individuele ziel in het hebraïsme wordt nefesh genoemd. Dus vertalen we de ruah in het Grieks [penafma], en de nefesh in psike of psyche, de geest. En je vraagt de theologen wat het verschil is tussen de ziel en de geest en hij zal het je niet kunnen vertellen. Maar het is heel duidelijk in de geschriften van Saint Paul. Het punt is dus dat de ruah het goddelijke in het schepsel is waardoor wij ‘zonen van’ of ‘van de natuur’ van God zijn. Manifestaties van het goddelijke. Deze ontdekking is het evangelie dat het goede nieuws is.
Maar dit is door de geschiedenis van de westerse religie voortdurend onderdrukt, omdat alle westerse religies de vorm van hemelse monarchieën hebben aangenomen en daarom de democratie in het koninkrijk der hemelen hebben ontmoedigd. Totdat als gevolg van de leer van de Duitse en Vlaamse mystici in de vijftiende eeuw, er bewegingen begonnen te ontstaan als de wederdopers, de broeders van de vrije geest, en de levellers en de quakers. Een spirituele beweging die naar dit land kwam en een republiek stichtte en geen monarchie. En hoe zou je kunnen zeggen dat een republiek de beste regeringsvorm is als je denkt dat het universum een monarchie is? Het is duidelijk dat als God bovenaan staat in een monarchie, monarchie de beste regeringsvorm is. Maar ziet u, zoveel burgers van deze republiek vinden dat ze moeten geloven dat het universum een monarchie is, en daarom staan ze altijd op gespannen voet met de republiek. Het is van voornamelijk blanke, racistische christenen dat we in dit land het fascisme bedreigen, omdat, zie je, ze een militante religie hebben, niet de religie van Jezus, die de realisatie was van goddelijk zoonschap, maar de religie over Jezus, die hem op de voet zet, en die zegt dat alleen deze man, van alle zonen van de vrouw, goddelijk was. En je kunt het maar beter herkennen. En dus spreekt het van zichzelf als de militante kerk. De voorwaarts christelijke soldaten marcheren, wat oorlog betreft. Helemaal exclusief, ervan overtuigd voordat we de leerstellingen van een andere religie onderzoeken, dat het de hoogste religie is. Het wordt dus een gekke religie, net zoals het een gek maakt van Jezus, een onnatuurlijke man.
Het beweert uniek te zijn en niet te beseffen dat wat het leert veel geloofwaardiger zou zijn als het echt katholiek was. Dat wil zeggen, nogmaals bevestigd, de waarheden die sinds onheuglijke tijden bekend zijn en die in alle grote culturen van de wereld zijn verschenen. Maar zelfs zeer liberale protestanten willen het toch op de een of andere manier zeggen, dus ik veronderstel dat ik de missie-inspanning gaande wil houden of de hypotheek wil afbetalen; ‘Ja, deze andere religies zijn erg goed. God heeft zich ongetwijfeld geopenbaard door Boeddha en Lao-tzu, maar … ”
Het is natuurlijk een kwestie van temperament, je kunt loyaal zijn aan Jezus, net zoals je loyaal bent aan je eigen land, maar je dient je land niet als je denkt dat het noodzakelijkerwijs de beste van alle mogelijke landen is. Dat is uw land een slechte dienst bewijzen; het weigert kritisch te zijn waar kritiek terecht is. Dus van religie. Elke religie moet zelfkritisch zijn. Anders ontaardt het al snel in een zelfingenomen hypocrisie. Als we dit dan kunnen zien, dat Jezus niet spreekt vanuit de situatie van een historische deus ex machina, een soort rare, buitengewone gebeurtenis, maar hij is een stem die zich voegt bij andere stemmen die overal en altijd hebben gezegd: ‘Wakker worden man! Word wakker en besef wie je bent. ‘
Ik denk niet, zie je, totdat de kerk daarmee klaar is, dat ze heel veel relevantie zullen hebben. Het populaire protestantisme en het populaire katholicisme vertellen u niets over mystieke religie. De boodschap van de prediker, tweeënvijftig zondagen per jaar, is: “Lieve mensen, wees goed.” We hebben het ad misselijk gehoord. Of geloof hierin, hij kan af en toe een preek houden over wat er na de dood gebeurt, of over de aard van God, maar in wezen is de preek “Wees goed”. Maar hoe? Zoals Paulus zei: “Willen is bij mij aanwezig, maar hoe ik het goede moet doen, vind ik niet. Voor het goede dat ik zou doen, doe ik het niet, en het kwaad dat ik niet zou doen, dat doe ik. ‘ Hoe gaan we veranderen? Het is duidelijk dat er geen vitaliteit van religie kan zijn zonder vitale religieuze ervaring. En dat is veel meer dan emotioneel over het zingen van ‘Onward Christian Soldiers’.
Maar ziet u, wat er gebeurt in ons kerkelijk gedoe is dat we een pratende winkel hebben. We bidden, we vertellen God wat we moeten doen of geven Hem advies, alsof Hij het niet wist. We lezen de Schrift. En herinner u dat u het in de Bijbel sprak, Jezus zei: “U doorzoekt de Schrift dagelijks, want daarin denkt u dat u leven hebt.” Saint Paul maakte een aantal nogal grappige verwijzingen over “de geest die leven geeft en de brief die doodt”. Ik denk dat de Bijbel elke Pasen plechtig en eerbiedig moet worden verbrand. We hebben het niet meer nodig omdat de geest bij ons is. Het is een gevaarlijk boek en om het te aanbidden is het natuurlijk een veel gevaarlijkere afgoderij dan neer te buigen voor afbeeldingen van hout en steen. Omdat niemand in zijn zintuigen een houten beeld redelijkerwijs met God kan verwarren, maar je kunt heel gemakkelijk een reeks ideeën met God verwarren, omdat concepten meer verfijnd en abstract zijn.
Dus in dit eindeloze praten in de kerk kunnen we prediken, maar in grote lijnen predikt niets anders dan een gevoel van angst en schuld opwekken. Daar kun je niet van houden. Geen uitbrander of rationele demonstratie van de juiste manier van gedragen zal mensen met liefde inspireren. Er moet iets anders gebeuren. Maar je zegt: “Wel, wat gaan we eraan doen?” Doen? Heb je geen vertrouwen? Wees dan stil. Zelfs Quakers zijn niet stil. Ze zitten in vergadering en denken, althans sommigen van hen. Maar stel dat we echt stil zijn, denken we niet, we zijn absoluut stil door en door. We zeggen: “Je valt gewoon in een lege ruimte.” Oh? Ooit geprobeerd?
Ik denk dan dat het enorm belangrijk is dat kerken niet meer praten over winkels. Ze moeten centra van contemplatie worden. Wat is contemplatie? Con-templum; het is wat je doet in de tempel. Je komt niet naar de tempel om te kletsen, maar om stil te zijn en te weten dat ‘Ik ben God’. Dit is waarom, als de christelijke religie, als het evangelie van Christus überhaupt iets betekent – in plaats van slechts een van de vergeten religies te zijn, samen met Osiris en Mithra, we Christus moeten zien als de grote mysticus, in de juiste zin van het woord mystic. Niet iemand die allerlei magische krachten heeft en geesten begrijpt enzovoort. Strikt genomen is een mysticus iemand die eenheid met God realiseert, onder welke naam dan ook. Dit lijkt me de kern en de boodschap van het evangelie. Samengevat in het gebed van Jezus dat Johannes opsomt terwijl hij over zijn discipelen spreekt en bidt dat zij één mogen zijn, zoals de Vader en ik één zijn, opdat u allen één mag zijn. Mogen we allemaal dit goddelijke zoonschap, of eenheid, fundamentele identiteit realiseren met de eeuwige energie van het universum en de liefde die de zon en andere sterren beweegt.
