De tweede reis. Ik weet niet meer wanneer deze was. Ik schat ongeveer een jaar later.
Wat ik nog we weet is dat ik de hele reis maar één thema kreeg voorgespiegeld. Zie het kind in de ander. Zie het speelse, onschuldige, nieuwsgierige kind dat iemand ooit geweest is. Zie het zitten in de buik van de ander. Doe dat bij iedereen.
Ik vond het een mooie visie, maar ik wilde meer. Andere mensen die reizen hadden gemaakt met de ayahuasca die hadden hele gesprekken met wijze oude mannen of vrouwen. Dat wilde ik ook. Ik wilde de diepte in duiken. Maar de plant bracht me elke keer weer terug bij het zelfde. Want het enige dat ik te doen had, is te kijken naar het kind in de ander. En niet voor een dag of een week, maar voor een lange periode. En zo ging het uren achter elkaar. Maar, de boodschap was duidelijk.