De Reis Naar Japan

Een hotel op niet al te grote afstand van de Hombu Dojo. Uit mijn hoofd was de prijs van een kamer ongeveer 100 euro per nacht. De eerste les in de ochtend was te vroeg voor een metro dus de kosten voor een taxi waren ongeveer 45 euro. De groep was rond de tien personen.

Pas tijdens de reis merkte ik hoe zwaar Tokyo was. Veel lopen en veel trappen. Metro in en metro uit. Dan nog het trainen. Sensei had het zwaar. In het hotel aangekomen vroeg hij om een massage. Dat kon alleen in een hotel kamer en de bedden waren te zacht om op te ‘werken’. Een handdoek op de grond. De kamers waren alleen zo klein dat dat alleen kon met de deur dicht en dan gelijk daar achter. En dan was het gangetje nog zo smal dat ik alleen aan 1 kan kon zitten. Een Sensei zich zelf moest draaien voor een ‘beurt’ van de andere kant van zijn lichaam.

Sensei zegt, kom we doen een wedstrijd. Zo diep mogelijk, zonder te verkrampen. Ik zet mijn elleboog diep in zijn rug net naast boven zijn ruggengraat, en trek deze van zijn hoofd naar zijn heupen. De wegstrijd is begonnen.
En wel zonder iets kapot te maken. De uitdaging is om dieper te helen, dan gemakkelijk voelt om te doen. Daarna draaien de rollen zich om. We ‘trekken’ elkaar flink uit elkaar.
En het helpt.
Ik zal het nooit vergeten.
Sindsdien is nog duidelijker…..
al die angst en afkeer van pijn, elkaar pijn doen. …. Ik heb er niets mee. De pijn voelen af en toe, ademen en los laten. ….. Magisch.

 

Dia voorstelling Rob Conradi: Aikido CABN Fujita Sensei, Peter Bacas sensei en Dr Leisinger Sensei

Spiegelkind

We kregen laatst bezoek…Mooie reden voor ons om het huis extra schoon te maken, op te ruimen en voldoende lekkers in huis te hebben en lekker te kokkerellen. Jaren geleden hadden we echt een ‘open huis’, mensen liepen in en uit, vaak at er iemand mee … er hebben ook mensen langere tijd bij ons ingewoond…Wat een groot contrast met nu. We zijn veel meer op onszelf, stemmen zorgvuldig af m.b.t. visite en hoe we verjaardagen en feestdagen vieren…Het is ons proces om zo te leren omgaan met onze eigen energie…Wanneer geeft iets energie en wanneer kost het energie! Zoals het nu is blijft het niet en zoals het was komt niet meer terug, het is een zoeken….anyway ik dwaal af… We kregen visite…en ondanks dat ik er alert op ben was ik net iets teveel mijn best aan het doen. De energie was redelijk hoog en ik was volop aan het vertellen. 

Ondertussen ging de jongste hierin helemaal mee, ze deed haar best om leuk gevonden te worden en aardig en ze paste zich moeiteloos aan…wat op dat moment fijn was, maar uiteraard ook zijn keerzijde heeft. De middelste ging compleet in de weerstand. Ze ging haar zusje irriteren en er viel niet met haar te praten … Daar ging mijn zorgvuldig omhooggehouden ‘perfecte plaatje’…ik denk dat iedereen er wel iets van herkent. We konden het er ter plekke wel over hebben en zo draaide ze weer wat bij. 

Onlangs ben ik met haar bij een energetisch therapeut geweest. Ze bleek al vele levens een strijder van ‘de slechteriken’ te zijn. Waar veel hooggevoelige mensen zich vooral richten op de ‘slachtoffers’, mensen willen helpen etc. gaat zij juist aan van het bestrijden van het kwaad als een echte krijger. Ze irriteert zich mateloos aan mensen die niet ‘echt’ zijn. Dus dat haar zusje zich ging aanpassen gaf haar aanleiding om dat te willen stoppen. Ze wil haar zo ook beschermen tegen ‘parasieten’, mensen die ‘energie zuigen’. Tijdens de sessie mocht ze een nieuw hoofdstuk beginnen, waarin vreugde, lichtheid en liefdevolle verbindingen sleutelwoorden zijn. 

Wat zij mij dus spiegelde was mijn masker van dat moment. Voor haar vielen er zoveel puzzelstukjes op zijn plek toen ze begreep hoe dat werkte bij haar. Ze kwam ook zelf met het voorbeeld van de visite en hoe ze zich toen gedroeg. Haar les is om niet te scherp te worden, maar balans te vinden in aan de ene kant het gevoel van irritatie en aan de andere kant mildheid en het observeren…Het brengt anders namelijk onbalans, ze gaat weg van zichzelf en verhard. We hebben hier mooie gesprekken over en alleen al dit inzicht maakt dat ze makkelijker kan switchen. Wat een mooie lessen en inzichten ook voor mij. 

One Day

TODAY!

Ik zag en hoorde de One day song van Matisyahu in Haifa, gezongen door 3000 mensen en was geraakt…wow, hoe zou het zijn om aan zoiets mee te doen, zo’n verbondenheid en energie. Ik zag de aankondiging van een samenzang om iets soortgelijks te doen met hetzelfde lied en ik wist gelijk, ik wil meedoen! Vervolgens kreeg ik de ingeving om de video van Matisyahu aan onze dochter te laten zien van 12….ze zei gelijk, aan zoiets wil ik ook meedoen…en zo gingen we op pad die dag…Een dag met een gouden randje, omdat ik naar Jolie keek en zag hoe ze genoot. Ze zong uit volle borst mee, was helemaal zichzelf en voelde zich geïnspireerd. Zelf heb ik ook genoten, hetzij nog wat voorzichtig…Ik merk dat ik zolang in isolement heb geleefd, zoveel losgelaten heb…Juist in zo’n liefdevolle, uitbundige bubbel ben ik me daar van bewust…Zo mooi hoe Jolie me kon laten zien hoe zij in volle aanwezigheid kon genieten. De video is sinds kort uitgekomen en ik vind hem werkelijk prachtig geworden. Jolie is volop in beeld (die blonde knappe tiener;-)) Enjoy!!

Combineer de ‘Vecht’kunst met de Helende kunst

Aikido en Shiatsu

 

 

Click on the image to go to the youtube movie

Sensei zei, nu je aikido doet en je laat masseren door een shiatsu therapeut, geen geen psychologie studeren (dat was ik van plan) ga iets met je handen doen. Leer shiatsu, en combineer het krijgerschap met je handen en het helen met je handen. ….. Ik voelde dat hij een belangrijk punt maakte. En het kon tegenwoordig. Ik hoefde niet het 1 of het ander te zijn. ….. Waarom niet. Ik vroeg iemand dicht bij om ook mee te doen en een 7 jaar lange studie shiatsu was gestart.

no©2024 or ant other year

Login met je gegevens

Je gegevens vergeten?