6 maart 2023
Dat is wat het leven op dit moment van me vraagt. Was ik 2 weken terug nog bezig met solliciteren naar een baan in de zorg, voelt dat nu alweer heel lang geleden. Ik was (weer) iets ouds aan het manifesteren.
Ook in de ‘spirituele sferen’ geldt dit principe. Een tijdje heb ik me intensief bezig gehouden met pendelen, ook leerde ik de biotensor gebruiken. Totdat er een situatie was waarin mijn alom geliefde en meedogenloos eerlijke partner mij wees op het feit dat ik dan (weer) iets buiten mezelf deed. Ik verbond me met mijn gidsen, engelen, hogere zelf en stelde vragen over de toekomst, ipv vertrouwen op mijn hart in het hier en nu. Dat schuurt dan eerst, want ik had net het gevoel iets gevonden te hebben, een tool, om mee te ‘werken’. Het ligt me en ging lekker. Na het lezen van een artikel van Hans Stolp viel het kwartje…Ik was wederom iets ouds aan het manifesteren. Dus: loslaten.
Zo draag ik al een tijdje mijn oorbellen en ring niet. Vooral de ring draag ik onafgebroken vanaf mijn 25ste. Het is een proces van onthechten. Dat wil niet zeggen dat ik hem nooit meer om doe, maar niet als een vanzelfsprekendheid. Ik heb geen ring om mijn vinger nodig om te herinneren dat ik partner ben met…
Ik heb met Rogier een geregistreerd partnerschap, puur praktisch ivm erkennen van het vaderschap voor hem. Onze connectie voelt meer als een zielscontract. Ik ben altijd op zoek geweest naar grenzen, uitdagingen, mezelf willen leren kennen, de diepte in. Ik kan je vertellen dat er momenten zijn dat ik wil vluchten, dat ik een ‘gewoon’ leventje wil leiden. Het is soms vermoeiend om nauw samen te leven met mijn tegenpool die zoveel spiegelt (en vice versa). Daar zitten ook momenten in van vastpakken en loslaten. Het loslaten zit hem voor mij dan in loslaten van angst om de ander te verliezen te kwetsen of boos en geïrriteerd te ‘maken’. Op het moment dat wij volkomen eerlijk durven zijn, dat is soms door een felle ruzie, brengt dat daarna altijd een grotere bewustzijnsstap in onze relatie. Hoe meer ik tracht dergelijke uitspattingen te voorkomen, hoe meer ik ze aantrek. Hoe meer ik op mijn tenen ga lopen, dingen achterhoud, manipuleer of wegduik hoe feller het conflict. Hier gaat voor mij het pad van zelfbewustzijn over.
Ik doorzie steeds meer het spel van aan de ene kant ‘de maatschappij’ en aan de andere kant mijn innerlijk weten. Zo nu en dan zegt iemand tegen mij: ‘je hebt recht op een uitkering’. Dan is er niks in mij dat in beweging komt. Dat glijdt zo van me af. Voor mij zou een uitkering betekenen een contract in de matrix, iets dat me klein wil houden, gedeisd…Nee ik speel liever mijn eigen spel.
Wat heb ik dan te doen? Op dit moment kan ik alleen maar voelen dat ik mag delen over mijn pad van bewustzijn. Het leven voelt heel intens, omdat een dag niet zomaar kabbelt…Steeds is er weer een andere energie, een nieuwe realisatie, een verleiding, een emotie, een stoorzender of wat dan ook, dat aandacht vraagt. Het is aan de ene kant het laten ontstaan in passieve zin met veel geduld en aan de andere kant is het het creëren van een gewenste situatie.
En vaak is het de bedoeling om hetgeen wat ik creëer weer los te laten.
