Een zacht gesprek met mijn moeder. Vooral over haar vader.

1962-63

Moeten Opa en Oma hun huis in Heemstede uit. Ik dacht verkopen, maar blijkbaar was het een huurhuis. Ze vertrekken naar Sassenheim. Mijn moeder is dan 17 en woont nog thuis. Een piepkleine hoekwoning aan de Fresiastraat. Op de eerste verdieping een badkamer met een grote ronde granieten tobbe op heup hoogte. Wij gingen daar als kind in badderen als wij bij opa en oma gingen logeren. Zowel in de keuken als in de badkamer hing een kleine geiser voor wam water. Er was geen centrale verwarming en het huis werd warmgestookt door 1 grote gaskachel in de woonkamer. Zeer aanwezig waren de houten kasteelmeubels. Vooral omdat ze zo groot waren.

Mijn moeder weet niet beter dan dat opa 1 fles jenever per dag dronk. Later is hij overgestapt op de wijn. Ik heb hem zelf nooit jenever zien drinken. Hij had Astma en moest regelmatig ‘puffen’, een bepaald medicijn inhaleren. Door dat medicijngebruik was zijn buik groot en rond. Als wij er logeerden en in de ochtend de slaapkamer binnen kwamen stom er aan weerszijden van het bed op het nachtkastje een glas met water en een kunstgebit er in.

Nog wat aantekeningen waar ik even geen verhaal van kan maken.

Mijn opa had een winkel na de oorlog. De make up shop in de Weesperstraat. Oom Alfons Janen ( de broer van Oma) werkte daar in. Naast of tegenover een meubelzaak van Sjakie Beijl (verkocht ook tapijten).

Tevens importeert hij na de oorlog Hayd klokken.

Vlak na de oorlog scheert hij Tante bart kaal, omdat zij tijdens de oorlog verliefd was geworden op een Duitse soldaat en het risico bestond dat [men] haar haar uit haar hoofd ging trekken. Om dat te voorkomen Heerde Opa haar kaal. De tondeuse die heb ik nog.

Theo is een zoon van gescheiden ouders en hij blijft bij zijn moeder wonen. Op een dag is mijn moeder, zijn dochter op het strand als heel klein kind en zegt haar moeder tegen haar, ga maar naar die meneer en zeg maar, Dag opa! Mijn moeder had haar opa nog nooit ontmoet en ik geloof daarna ook niet meer gezien.