Veel nieuwberichten flitsen aan een mens voorbij. Wanner zou je als mens verslaafd zijn aan nieuws? Kan dat uberhaupt?
Afgelopen week zag ik een bericht, ik zal het opzoeken en een link in het artikel plaatsen, over dat China servers waar het spel ,de game, Frotnite op draait uit de lucht ging halen en het gamen voor kinderen, jeugd zou willen gaan beperken tot een bepaalde hoeveelheid uren per dag.
Kijk daar begint de slang zichzelf op te eten. Nu begint men door te krijgen dat het in vele opzichten te ver gaat. Mensen groeien zo ongezond op, dat ze zelfs daardoor niet meer inzetbaar zullen zijn als gezond werkende mensen, die met iets anders dan voor een scherm zitten, hun handen kunnen gebruiken en kunnen werken, iets kunnen manifesteren anders dan laveloos voor een scherm te hangen.
Ik ben niet onder de indruk dat een land als China het doet, om de mens te beschermen om wille van de levensvreugde van het mens. Wel als het de collectieve arbeidsproductiviteit in gevaar brengt. Ook nu weer is het zoeken in de Hema naar een product dat niet ‘made in China’ is. Zelfs producten voor het geliefde en gekoesterde feest van Sint Nicolaas komen doorgaans niet uit Nederland.
En hier doet China een hele mannelijke ingreep. Servers worden uitgezet. In Nederland verwacht ik dat men dat niet doet, en dat men de ouders adviseert in gesprek te gaan met het kind. Om vooral veel te vragen waar het kind behoefte aan heeft. Wat het kind wil… Wat dus voorlopig als gevolg zal hebben, dat veel kinderen in een lange verslaving zullen blijven hangen, en mogelijk later hun ouders de schuld zullen geven, want ze grepen niet in, ze hebben hun hele jeugd achter een scherm gehangen. Kort gezegd. Misschien zijn er die met veel dankbaarheid terugkijken dat ze meer dan drie uur per dag mochten gamen, het is een vrij land (zo is mij verteld).
Wij hebben zelf ook een moment gekend dat de game verslaving wat ons betreft, als ouders, schadelijke vromen had aangenomen voor het kind.
Daarom vroeg ik aan onze zoon, de oudste om hier een stukje over te schrijven. Hier is zijn relaas, twee jaar later, hij is nu 13 jaar.
‘Een tijdje geleden, toen ik 11 was(zo een twee jaar geleden), was ik verslaafd aan Fortnite.
Wat is Frotnite: een multiplayer battle royaal game waar je van de 100 mensen de laatste over moet zijn door iedereen neer te schieten het ziet er beetje cartoonachtig uit het is een van de populairste games ooit geweest
Ik speelde ongeveer 2 tot 4 uur per dag en soms nog meer samen met vrienden. Als ik moest stoppen wist ik niet wat ik moest doen en ik had nergens meer zin in, op een gegeven moment moest ik van mijn ouders minder gaan gamen en iets anders gaan doen soms namen we 1 uur per dag voor maar dat hield ik dan even vol en werd het al weer steeds langer. Op een gegeven moment vond ik Fortnite niet meer zo leuk maar dat hielp ook niet want dan ging ik gewoon een andere game spelen. Ik denk wat mij het meest heeft geholpen is dat ik andere dingen leuk ging vinden zoals een hobby of sport en daardoor alleen soms game om te ontspannen, wat ik ook fijn vond was om een offline Adventure game te gaan spelen zodat je ook minder druk heb van vrienden die vragen of je online wilt en dat het ook leuk is om zelf te spelen en niet perse anderen nodig hebt om het leuk te vinden. Ik zou ook alleen aan het eind van de middag of in de avond gamen want als ik al in de ochtend begon is alles wat ik daarna doe erg saai.’
Ik wil er als ouder nog het een en ander aan toevoegen.
Het leek er duidelijk op dat de dag aan elkaar hing van dingen die hij most doen, naar school, eten, ….. tussen de momenten van gamen door. Alhoewel wij eerst nog zonder internet een gameconsole hadden gekocht hebben we later toegestaan de internet aansluiting er in te pluggen.
Deel ongezien, werd de tijd achter het scherm steeds langer. Als hij niet aan het gamen was voelde ik duidelijk, dat hij met zijn hoofd al wel aan het wachten was, wanneer hij er weer me verder kon. Tevens waren er meerdere vriendjes die, als hij niet online was, een berichtje stuurde, of hij online kwam.
Omdat ik het te veel vond, besloten we met hem te praten. We hebben een beeld geschetst en voorgerekend, dat als hij zo door zou gaan, hoeveel jaar hij dan na een jaar of 10 achter de game zou hebben gezeten, en wat hij dan gemist zou hebben. Wat andere kinderen doen, wat wij als kind deden als hij er achter vandaan zou komen. Omdat ik zelf de ervaring heb, dat verbieden een averechts effect kan hebben, was de eerste stap hem te vragen wat hij zelf een gezonde hoeveelheid tijd vond om per dag aan het gamen te besteden. ik weet niet meer waar hij mee kwam, maar we spraken af dat hij zich daar aan zou houden en gaven hem de ruimte het zelf te doen.
Al heel snel was duidelijk dat het niet lukte. Wij gingen er strakker op letten, maar ook dan kwamen er steeds verzoeken toch iets langer, of ……. En we hadden het idee, dat de tijd dat hij niet gamede, hij aan het wachten was ,dat hij weer mocht.
In een aantal pogingen, perioden getracht er uit te komen. Dit lukte echter niet.
Dus kwam datgene wat we beter gelijk hadden kunnen doen. Een full stop. Eerst maar eens een maand helemaal zonder. Zoek iets om te doen als je niet op school zit, waar je blij van wordt. Waarom wil je graag van school naar huis, omdat je dan verder kan met …..
Vul het zelf maar in.
Tevens tocht weer de kaders stellen. Je gaat iets doen met muziek. Kies zelf wat. Je gaat iets doen met kunst, tekenen, schilderen, knutselen, ……
Mocht je dit lezen en als ouder worstelen, of twijfelen wat te doen aan het feit dat je kind ‘verslaafd’ is aan gamen. Begin met full stop. We zijn als ouders zelf ook niet opgegroeid met zo veel scherm. En alhoewel in de schoolboeken het schermgebruik enorm wordt gepromoot, neem daar zelf een standpunt in. Praten en de verantwoordelijkheid bij het kind leggen, kan je proberen, maar ik verwacht niet dat het gaat werken. De games zijn met veel mensen, die er voor gestudeerd hebben, en veel ervaring hebben opgebouwd heel verslavend.
Dus net als China. Machine weg. Stoppen. En voor een periode van een aantal maanden iets anders waar een kind ook echt enthousiast van wordt.
Daarna mogelijk gedoceerd weer het scherm terug. In overleg welk spel wel en welk niet.