Made by Abel
Gameverslaving
Veel nieuwberichten flitsen aan een mens voorbij. Wanner zou je als mens verslaafd zijn aan nieuws? Kan dat uberhaupt?
Afgelopen week zag ik een bericht, ik zal het opzoeken en een link in het artikel plaatsen, over dat China servers waar het spel ,de game, Frotnite op draait uit de lucht ging halen en het gamen voor kinderen, jeugd zou willen gaan beperken tot een bepaalde hoeveelheid uren per dag.
Kijk daar begint de slang zichzelf op te eten. Nu begint men door te krijgen dat het in vele opzichten te ver gaat. Mensen groeien zo ongezond op, dat ze zelfs daardoor niet meer inzetbaar zullen zijn als gezond werkende mensen, die met iets anders dan voor een scherm zitten, hun handen kunnen gebruiken en kunnen werken, iets kunnen manifesteren anders dan laveloos voor een scherm te hangen.
Ik ben niet onder de indruk dat een land als China het doet, om de mens te beschermen om wille van de levensvreugde van het mens. Wel als het de collectieve arbeidsproductiviteit in gevaar brengt. Ook nu weer is het zoeken in de Hema naar een product dat niet ‘made in China’ is. Zelfs producten voor het geliefde en gekoesterde feest van Sint Nicolaas komen doorgaans niet uit Nederland.
En hier doet China een hele mannelijke ingreep. Servers worden uitgezet. In Nederland verwacht ik dat men dat niet doet, en dat men de ouders adviseert in gesprek te gaan met het kind. Om vooral veel te vragen waar het kind behoefte aan heeft. Wat het kind wil… Wat dus voorlopig als gevolg zal hebben, dat veel kinderen in een lange verslaving zullen blijven hangen, en mogelijk later hun ouders de schuld zullen geven, want ze grepen niet in, ze hebben hun hele jeugd achter een scherm gehangen. Kort gezegd. Misschien zijn er die met veel dankbaarheid terugkijken dat ze meer dan drie uur per dag mochten gamen, het is een vrij land (zo is mij verteld).
Wij hebben zelf ook een moment gekend dat de game verslaving wat ons betreft, als ouders, schadelijke vromen had aangenomen voor het kind.
Daarom vroeg ik aan onze zoon, de oudste om hier een stukje over te schrijven. Hier is zijn relaas, twee jaar later, hij is nu 13 jaar.
‘Een tijdje geleden, toen ik 11 was(zo een twee jaar geleden), was ik verslaafd aan Fortnite.
Wat is Frotnite: een multiplayer battle royaal game waar je van de 100 mensen de laatste over moet zijn door iedereen neer te schieten het ziet er beetje cartoonachtig uit het is een van de populairste games ooit geweest
Ik speelde ongeveer 2 tot 4 uur per dag en soms nog meer samen met vrienden. Als ik moest stoppen wist ik niet wat ik moest doen en ik had nergens meer zin in, op een gegeven moment moest ik van mijn ouders minder gaan gamen en iets anders gaan doen soms namen we 1 uur per dag voor maar dat hield ik dan even vol en werd het al weer steeds langer. Op een gegeven moment vond ik Fortnite niet meer zo leuk maar dat hielp ook niet want dan ging ik gewoon een andere game spelen. Ik denk wat mij het meest heeft geholpen is dat ik andere dingen leuk ging vinden zoals een hobby of sport en daardoor alleen soms game om te ontspannen, wat ik ook fijn vond was om een offline Adventure game te gaan spelen zodat je ook minder druk heb van vrienden die vragen of je online wilt en dat het ook leuk is om zelf te spelen en niet perse anderen nodig hebt om het leuk te vinden. Ik zou ook alleen aan het eind van de middag of in de avond gamen want als ik al in de ochtend begon is alles wat ik daarna doe erg saai.’
Ik wil er als ouder nog het een en ander aan toevoegen.
Het leek er duidelijk op dat de dag aan elkaar hing van dingen die hij most doen, naar school, eten, ….. tussen de momenten van gamen door. Alhoewel wij eerst nog zonder internet een gameconsole hadden gekocht hebben we later toegestaan de internet aansluiting er in te pluggen.
Deel ongezien, werd de tijd achter het scherm steeds langer. Als hij niet aan het gamen was voelde ik duidelijk, dat hij met zijn hoofd al wel aan het wachten was, wanneer hij er weer me verder kon. Tevens waren er meerdere vriendjes die, als hij niet online was, een berichtje stuurde, of hij online kwam.
Omdat ik het te veel vond, besloten we met hem te praten. We hebben een beeld geschetst en voorgerekend, dat als hij zo door zou gaan, hoeveel jaar hij dan na een jaar of 10 achter de game zou hebben gezeten, en wat hij dan gemist zou hebben. Wat andere kinderen doen, wat wij als kind deden als hij er achter vandaan zou komen. Omdat ik zelf de ervaring heb, dat verbieden een averechts effect kan hebben, was de eerste stap hem te vragen wat hij zelf een gezonde hoeveelheid tijd vond om per dag aan het gamen te besteden. ik weet niet meer waar hij mee kwam, maar we spraken af dat hij zich daar aan zou houden en gaven hem de ruimte het zelf te doen.
Al heel snel was duidelijk dat het niet lukte. Wij gingen er strakker op letten, maar ook dan kwamen er steeds verzoeken toch iets langer, of ……. En we hadden het idee, dat de tijd dat hij niet gamede, hij aan het wachten was ,dat hij weer mocht.
In een aantal pogingen, perioden getracht er uit te komen. Dit lukte echter niet.
Dus kwam datgene wat we beter gelijk hadden kunnen doen. Een full stop. Eerst maar eens een maand helemaal zonder. Zoek iets om te doen als je niet op school zit, waar je blij van wordt. Waarom wil je graag van school naar huis, omdat je dan verder kan met …..
Vul het zelf maar in.
Tevens tocht weer de kaders stellen. Je gaat iets doen met muziek. Kies zelf wat. Je gaat iets doen met kunst, tekenen, schilderen, knutselen, ……
Mocht je dit lezen en als ouder worstelen, of twijfelen wat te doen aan het feit dat je kind ‘verslaafd’ is aan gamen. Begin met full stop. We zijn als ouders zelf ook niet opgegroeid met zo veel scherm. En alhoewel in de schoolboeken het schermgebruik enorm wordt gepromoot, neem daar zelf een standpunt in. Praten en de verantwoordelijkheid bij het kind leggen, kan je proberen, maar ik verwacht niet dat het gaat werken. De games zijn met veel mensen, die er voor gestudeerd hebben, en veel ervaring hebben opgebouwd heel verslavend.
Dus net als China. Machine weg. Stoppen. En voor een periode van een aantal maanden iets anders waar een kind ook echt enthousiast van wordt.
Daarna mogelijk gedoceerd weer het scherm terug. In overleg welk spel wel en welk niet.
van onder-wijs naar Over-wijs
Afgelopen jaar zijn mijn ogen geopend op allerlei vlakken, één daarvan is het onderwijs van onze kinderen. Waar ik altijd dacht dat ze prima onderwijs kregen en we happy waren met een reguliere (Katholieke) basisschool, omdat we thuis wel aanvulden wat betreft spiritualiteit, creativiteit en bewegen zie ik nu scherper dan ooit de tekortkomingen van het onderwijs.
Het begon ermee dat onze dochter thuis kwam met een verhaal dat ze op het jeugdjournaal had gehoord dat het in de toekomst mogelijk is een chip in je hoofd te hebben, waarmee je dan o.a. dingen kan besturen. Ze zei, ‘dat wil ik niet hoor mama’. Hoe ‘cool’ het ook gebracht werd, iets in haar voelde aan dat dit niet ok is.
Dat dit niet zomaar een losstaand nieuwsitem was bleek toen ik steeds meer las over kunstmatige intelligentie en de rol die Koningin Maxima hierin lijkt te spelen. Ze zei: “Kunstmatige intelligentie gaat ons leven en wat we voor werk willen doen veranderen.”
https://futurenl.org/2019/09/04/lancering-van-de-nationale-ai-cursus-junior-met-koningin-maxima/
Vanwege maatregelen op school waar wij absoluut niet achter stonden en het gebrek aan communicatie hierover en een periode thuis onderwijs,
(zie meer hierover in de mindmap: https://www.mindomo.com/nl/mindmap/4b66f79bad47adef52ecc12b619d9f89
zijn we van school geswitcht en onze jongste dochter kwam op een ‘vrije’ school terecht.
Onze dochter kwam weer met inspiratie thuis, met nieuwe liedjes, handwerkjes en ook haar leesniveau ging met sprongen omhoog.
Toch merkte ik weinig tot geen aansluiting wat betreft een kritisch geluid met betrekking tot de maatregelen of de ‘vaccinatie’ push. Opmerkelijk, gezien het feit dat de Vrije school gebaseerd is op het gedachtegoed van Rudolf Steiner die daar in zijn tijd al zo zijn gedachten over had.
‘Een verruiming krijgt het begrip inenting bij Rudolf Steiner in drie voordrachten van het jaar 1917.4 Deze voordrachten zijn, zoals andere voordrachten gehouden uit de tijd van de Eerste Wereldoorlog, zeer indringend van stijl.
In elk van deze drie voordrachten wijst hij naar een bijzondere manier van inenting, vergelijkbaar met een inenting tegen een ziekte, waarmee bij kinderen de neiging tot het geestelijke wordt uitgedreven. In de voordracht van 20 mei 1974 gaat Rudolf Steiner uit van het concilie van Constantinopel van 869. Zoals het toen de bedoeling was de geest af te schaffen (tegenover de ziel en het lichaam), zo gaat het er nu en in de toekomst om, vanuit het na-tuur-wetenschappelijke monisme, de ziel af te schaffen.’ https://stichtingdeheraut.nl/index.php/corona-journaal/295-rudolf-steiner-en-het-vaccineren-2
Rudolf Steiner was geen ‘anti-vaxer’, net als ik dat niet ben [wij dat niet zijn]. Ik mis echter de dialoog over de voors en tegens. Ik mis transparantie over de ingrediënten van het ‘C-vaccin’, ik mis een ander geluid in de mainstream media, ik mis de logica, ik mis de informatie over eventuele bijwerkingen op korte en/of langere termijn. Ik mis de reeds ondervonden bijwerkingen van mensen in de mainstream media.
Blij verrast was ik toen ik het magazine: ‘de Seizoener’, meekreeg vanuit school. Maritgen Matter, tot voor kort hoofdredacteur van dit tijdschrift schrijft vol lof over het Vrije school onderwijs en geeft een scherpe blik op de huidige ontwikkelingen naar een hybride robotmens.
‘Kinderen worden steeds jonger aangesloten op een cognitief, digitaal systeem. Dat vind ik een griezelige ontwikkeling. Technologie is leuk en prima, nadat je een stevige basis in jezelf hebt ontwikkeld. Dat weten ze in Silicon Valley ook, daar doet de tech-elite haar kinderen naar de Waldofschool op de campus, waar ze tot hun 12e geen computerscherm te zien krijgen. Terwijl de rest van de wereld wordt opgezadeld met al die leuke gadgets.’
‘Binnenkort wordt digitaal onderwijs ook verplicht, met de uitrol van de 20-30 agenda van de WHO. De Vrijeschool zou hierin het voortouw moeten nemen, want we kunnen het zo helder onderbouwen met de zevenjaarsfasen. Die komen voort uit de waarneming, niet uit een ideologie.’
‘Eigenlijk bestaat ‘kunstmatige’ intelligentie helemaal niet. Ware intelligentie is verbonden met je hogere bewustzijn, met verbeeldingskracht, inspiratie, intuïtie. Allemaal eigenschappen die je een machine niet kan aanleren.’ Aldus Maritgen Matter.
Hoe komt het dan toch dat als ik mijn zorgen uit naar andere ‘Vrijeschool ouders’ ik geen inhoudelijke reactie krijg? Mensen reageren vriendelijk en wensen me sterkte, maar lijken alles wat ik noem buiten zichzelf te plaatsen. Er was niemand die zei, ‘ja, ik maak me ook zorgen, of ik herken wat je zegt.’
Wat maakt dat de Vrije scholen zo stil blijven? Ze zijn succesvol en groeiend. De wachtlijsten zijn enorm, blijkbaar willen veel mensen ander onderwijs voor hun kinderen. Vaak bewuste ouders, mensen die goed nadenken en onderzoek doen naar o.a. vaccinaties, spiritualiteit, voeding, alternatieve gezondheidszorg. Hoe kan het dan dat ik mensen met een mondkapje op het schoolplein zie? Dat ik geen respons krijg? Waar is de spirit, de power, het vuur?
Dit zijn oprechte vragen. ‘De antroposofie gaat over je eigen vleugels uitslaan! Je moet wel sterk zijn, want de tijdgeest neigt juist naar nivellering. Dat is een probleem. Want ja, opgaan in het collectief is natuurlijk lekker veilig en smooth, één simpel systeem, één mantra. Gevangen in een technisch-dierlijk collectief, waarin het individu niet meer telt. We kunnen er zo in terugvallen, door gemakzucht, door massahypnose. Daar word je uit wakker met een flinke kater, zoals de recente geschiedenis leert. Een echte gemeenschap is iets heel anders, die bestaat bij de gratie van verbonden individuen. Mensen die globaal hetzelfde willen, maar allemaal nét een andere kijk hebben. Verrijkend, open en vrij. En je polijst je ruwe kantjes door gezonde wrijving. Zo’n ronde blik gaat in creatief contact of in discussie. Dan raak je niet op ramkoers, gevangen in één optie.’ De Seizoener: Maritgen Matter.
Prachtig verwoord en zo treffend. Vuur en visie. Wat zou het mooi zijn om op basis van dit artikel met ouders en school in dialoog te gaan.
Oudvrijescholier Maritgen Matter
Gouden bruggen bouwen
SEIZOENER|HERFST 2015
Door: Hugo Pinksterboer – Seizoener herfst 2015
Gamen
