Na het lezen van de brief er een aantal dagen over gedaan om antwoord te schrijven. Er stond een email en bestloot een digitaal antwoord te sturen.

In het kort komt het er op neer dat ik voorstelde om ipv de voorgestelde 10 dagen een periode van 30 dagen te komen. Ik zou de gehele periode onderdak kunnen verschaffen zonder daar iets voor te vragen.

Ik kreeg als snel antwoord dat Hira graag wilde komen, maar dat de lockdown en vliegstop dat nu niet mogelijk maakte en we spraken af dat wij zodra dat wel mogelijk was Hira naar Nederland zou reizen.

En er zat mij al gelijk iets niet lekker. Ik kon moeilijk wat verhalen vertellen over Sensei en wat plekken bezoeken. Tevens had ik het geld niet om heel veel te gaan reizen. Wel tijd…

Ik ben van beroep Shiatsu therapeut en sinds de ‘lockdown’ en de maatregelen heb ik geen werk en de vraag is of dat ook nog wel voldoende terugkeert. Het heroverwegen van de broodwinning is een dagelijkse bezigheid, zelfs een routine, geworden.

Kijk, als ik eerlijk zou zijn tegen mezelf. ….
(Kijk nou eens wat [je] schrijft…. als…. hoezo als…. wees eerlijk tegen jezelf!)

tja, ik weet het….
Ik weet diep van binnen. Het is zn vader. En praten alleen gaat hem niets ‘meegeven’ niets ‘helpen’.
Een bijzondere reis? Ja…. maar verder…..

En als ik op dezelfde manier deze jonge man zou benaderen als zijn vader, Sensei, mij dat heeft gedaan, tja… dan zit er maar 1 ding op.

En ik kan het hem niet eens vragen.

Alsof hij enig idee heeft waar hij antwoord op geeft.

Toch moet ik het hem op een bepaalde manier uitleggen.

Ik werd al helemaal enthousiast en ging aan de slag. Een programma van 30 dagen….

Uitgangspunt, alles wat ik van Sensei heb geleerg ga ik hem laten ervaren….

Wacht….

Dat gaat mis

Ik kijk links van mij naar de boeken kast. Midden bovenste plank. Daar staat ie. De Bijbel.

Wat ga ik daar over zeggen?

Kan moelijk zeggen dat hij die moet lezen ….

ok  …. even laten rusten.