Ik toon je hier de weg naar het ideale huwelijk.
Je kent de huwelijksreis van vervoering. Het is allemaal te kort, en al snel verval je in het moeras van desillusie en depressie, dat is alles wat je weet van het huwelijk.
Maar de bruidshuwelijksreis zou moeten uitgroeien tot de perfecte bloem van het ideale huwelijk.
Moge dit boek u helpen dit geluk te bereiken.

De weg naar een authentieke relatie

Met of zonder huwelijk, feestje, huwelijksreis, ring etc.

Ik gun eenieder die dit leest meer bewustzijn en diepgang in zijn of haar relatie met iemand waar je zielsveel van houdt en soms heel goed ruzie mee kan maken. 😉

Het huwelijk is – althans in de christelijke beschaving – vaak een mislukking. Op dat punt kan er geen enkele twijfel bestaan. Het kan de poort zijn van een aards Eden, maar in werkelijkheid is het vaak een hel van kwelling.
Het zou in de ware zin van het woord een vagevuur moeten zijn, dat wil zeggen een staat van zuivering; maar hoe zelden wordt dat bereikt!
Moeten we dan het huwelijk afschaffen?
Veel stemmen hebben om de vernietiging ervan geroepen, maar ze hebben geen betere manier getoond.
En een veel groter aantal heeft dit onheuglijke instituut verdedigd – de meest vooraanstaande denkers onder hen.
Het huwelijk is heilig voor de gelovige christen.
Onmisbaar voor de sociale orde..
Absoluut noodzakelijk in het belang van de kinderen.
Het biedt de enige – ook al is het relatieve – zekerheid voor de liefde van de vrouw en voor het geven in liefde.
En ook mannen vinden in de permanente erkenning en verantwoordelijkheid van het huwelijk, over het geheel genomen, de beste achtergrond voor nuttig en efficiënt werk.
Om al deze redenen, en ook omdat ik geloof dat de duurzaamheid van monogame liefdesrelaties in de lijn van de seksuele evolutie ligt en het sterkste altruïstische zuurdesem biedt aan het primitieve egoïsme van de machtige drang van de Natuur, geloof ik ook in het huwelijk.
Er wordt veel geleden in en door het huwelijk.
Maar zonder het huwelijk zou de mensheid veel meer moeten lijden.

In de tijd dat ik op lagere school zat, begin jaren 80 was een klasgenoot die gescheiden ouders had nog heel bijzonder. Tegenwoordig is het heel normaal geworden. Co-ouderschap is normaal geworden.

Naast het feit dat voor sommige leeftijdsgroepen in sommige landen ongeveer 50 van de huwelijken is gestrand in een scheiding, betekent het niet dat de stellen die nog wel bij elkaar zijn, een gelukkig liefdesleven hebben. Sommige leven samen als beste vrienden en menigmaal lijkt een relatie tegenwoordig meer op een moeder en zoon die samen zijn, dan twee liefhebbende volwassenen.

Kortom, ik ben niet heel positief over de staat van de relaties anno nu. En blijkbaar was dat een eeuw geleden niet veel anders.

Stel jezelf maar eens de vraag. Hoeveel stellen ken je, waarvan je denkt; Ja, zoals die met elkaar leven, zo wil ik het ook, of gun ik het iedereen. Die hebben een leuk liefdesleven. Maak maar eens een lijstje.

Het zal duidelijk zijn, dat in tegenstelling tot vroeger, waar het voor de vrouw moeilijk of zelfs onmogelijk was te overleven zonder een man met inkomen, het tegenwoordig heel gewoon is om ‘single mother’ te zijn. Er is de mogelijkheid tot een uitkering, en als men wilt werken de mogelijkheid tot opvang van de kinderen. Het is in tegenstelling tot het verleden, heel gewoon voor een vrouw om te werken, de kost te verdienen.

Tevens is het voor de man makkelijker om alleen te zijn, het huishouden zelf te doen. Drie generaties geleden waren er nog geen wasmachine, droger, afwasmachine, afhaaleten, etc. Door de evolutie van het maatschappelijk leven is het veel makkelijker geworden om alleen te leven.

Daarnaast is de kwestie van eer, trots en de druk van religieuze instellingen voor de meeste mensen ook minder geworden of geheel weg gevallen.

De vraag reist, waarom überhaupt nog trouwen?

Maar als we het huwelijk als instituut aanvaarden, moeten we beslissen of we ook de ontkenning van het geluk en de acute positieve ellende die we vaak aan deze oorzaak moeten toeschrijven, als onvermijdelijk zullen aanvaarden; of dat we zullen proberen te genezen en te helpen.
Niemand die, zoals een arts, vooral een gynaecoloog of een seksspecialist, voortdurend in staat is om te weten wat er ‘achter de schermen’ van het huwelijksleven gebeurt, kan ook maar een moment aarzelen met zijn antwoord. Hij moet alles riskeren om de menselijke vooruitzichten en mogelijkheden van blijvend geluk in het huwelijk te verbeteren.
De vier hoekstenen van de tempel van liefde en geluk in het huwelijk zijn:

(1) Een juiste huwelijkspartnerkeuze.
(2) Een goede psychologische houding van de partners, zowel tegenover de wereld in het algemeen en voor elkaar.
(3) Een oplossing voor het ouderschapsprobleem die voldoet de wensen van beide partners.
(4) Een krachtig en harmonieus seksleven.

Iedere serieuze schrijver over deze onderwerpen heeft wijs advies gegeven over de keuze van een vrouw of echtgenoot; doktoren, theologen en filosofen hebben eeuwen geleden hun waarschuwingen net zo dringend geuit als in de afgelopen maand!
Ik hoef dus niet te herhalen wat er al is gezegd. Het ligt buiten de grenzen van dit gespecialiseerde onderzoek. Maar ik wil nogmaals mijn spijt betuigen dat alle wijsheid van de eeuwen nog steeds zo vaak wordt genegeerd en dat de meerderheid, in plaats van discriminatie en selectie toe te passen, blindelings in het huwelijk stapt; en voeg ook mijn getuigenis toe aan de ‘wolk van getuigenis’ van het allergrootste belang van een gezonde gezondheid als eerste vereiste. Want niets – of bijna niets! – belemmert de kans op geluk in het huwelijk vanaf het allereerste begin zo ernstig als een slechte gezondheid aan beide kanten.

Ook de psychologie van het huwelijk is niet direct relevant voor ons thema.
Ik zou iedereen die het aangaat – dat wil zeggen alle getrouwde mensen – adviseren om de twee uitstekende boeken van Löwenfeld te lezen,1 ‘On Married Happiness’ en Th. von Scheffer,2 ‘Filosofie van het huwelijk’, of beter gezegd, om ze nauwkeurig te bestuderen. En mannen kunnen veel stof tot nadenken vinden in het vijfde hoofdstuk van Gina Lombroso’s Soul of Woman. 3
Scheffer zegt: ‘Het huwelijk is zowel een concessie als een eis. Maar als het wil gedijen, moet er voortdurend aan de andere partner worden gedacht!’ Het is ook ‘misschien wel de sterkste opvoedingsfactor in de hele school van het leven, en zoals op alle scholen is het leven geen ijdel spel.” 4
Het grootste gevaar ervan is vermoeidheid, verzadiging, verveling en de daaruit voortvloeiende vervreemding waardoor de vrouw in het algemeen ernstiger lijdt dan haar partner, die zijn toevlucht kan zoeken tot zijn belangrijkste belangstelling en zorg: zijn werk; terwijl haar aard, dieper en uitsluitend emotioneel, afhankelijk is van persoonlijke relaties.
Gina Lombroso, dochter en secretaris van de beroemde antropoloog Cesare Lombroso, echtgenote van de historicus Guglielmo Ferrero, moeder van twee kinderen, en zelf arts (zowel in de filologie als in de geneeskunde), schrijft: ‘De eenzaamheid van geest en hart waaraan een De man kan zijn vrouw veroordelen, is veel pijnlijker en schadelijker dan tirannie en gewelddadige brutaliteit, die de publieke opinie zo resoluut verwerpt. Want deze kwalen zijn zichtbaar, grof lichamelijk en vaak slechts tijdelijk, want de reactie van de publieke opinie die ze onmiddellijk uitlokken biedt op zichzelf enige bescherming en remedie. Maar de eenzaamheid van het verlaten is een onzichtbare, onvoorstelbare angst, die op zichzelf weerstand nutteloos maakt en elk uur van de dag en alle dagen van een ongelukkig leven vergiftigt, want het is een ontkenning. van leven en hoop, en de ontmoediging, de desintegratie van het doel dat het voortbrengt, wordt met de jaren completer en ongeneeslijker, en ondraaglijker dan welke snelle en gewelddadige pijn dan ook.
“Een man moet er zijn taak van maken om zijn vrouw aan zijn werk te laten deelnemen, hij moet belangstelling tonen voor haar moeilijkheden, haar activiteiten begeleiden, haar verlegenheid en twijfels geruststellen.” Hij kan al deze dingen doen, want ‘er bestaat geen ‘mannenwerk’ waarin een vrouw hem tot op zekere hoogte niet kan helpen, materieel of mentaal; Laat hem haar een aandeel geven in zijn werk, laat hem de moeite nemen haar te begrijpen en te begeleiden, en zij zal geloven dat zij geliefd en gewaardeerd wordt, en zij zal gelukkig zijn, welke offers er ook van haar gevraagd mogen worden. ” Ik kan het niet nalaten de gedachten te citeren die Signora Ferrero zo diep heeft gevoeld.
En op dezelfde manier – of in dezelfde zin – hebben veel andere specialisten op het gebied van de menselijke natuur zich uitgedrukt. Albert Moll1 zei in de eerste editie (1912) van zijn Manual of Sexual Science2: ‘De band tussen man en vrouw wordt vooral versterkt wanneer het voor haar mogelijk is om schouder aan schouder met hem te staan in zijn leven. zijn levenswerk, een handige en efficiënte hulpmaat zijn, zelfs in details en indirect. Misschien is dit de reden waarom we zulke relatief gelukkige huwelijken aantreffen onder kleine handelaars, waarbij de vrouw vaak helpt door in de winkel te dienen, of onder ambachtslieden, waar ze ook vaak ‘een handje helpt bij het klusje/
Ik onderschrijf deze meningen volledig en zou er alleen aan willen toevoegen dat de vrouw veel kan doen om die fatale huwelijksverveling af te wenden door onafhankelijke belangen die zij hem overhaalt om te delen. Een interessant boek, of reis, of lezing of concert, door haar ervaren, genoten en beschreven, met sympathie en humor, kan bijvoorbeeld vaak een talisman zijn om zijn geest af te leiden van werk en zorgen, en alle irritaties die daaruit voortkomen. Maar natuurlijk moet hij van zijn kant haar waardering en haar gesprek kunnen waarderen.
Bij deze vergelijkende kleinigheden, die feitelijk zo enorm belangrijk zijn, en bij de opwinding of depressie die ze teweegbrengen, moet intuïtieve en liefdevolle tact de leidraad zijn van beide partners. Alleen met zo’n tact als gids kunnen ze de gelukkige berg beklimmen waarop het Paradijs is gebouwd.
Het voortdurende gevaar van mentale en psychische vervreemding in het huwelijk kan worden bestreden op de manieren die ik zojuist heb genoemd.
Maar het meest effectieve verdedigingsmiddel – buiten de seksuele sfeer – is altijd en ongetwijfeld een sterke wederzijdse interesse in een onderwerp dat beide met ongeveer gelijke kracht aanspreekt. Dit onderwerp kan variëren, van het kweken van bloemen tot het verzamelen van postzegels, van muziek tot sport, van het schaakspel tot de wetenschap van auto’s. Een gemeenschappelijke hobby houdt de wederzijdse sympathie fris en actief.

1 Löwenfeld, “Ueber das Eheliche Glück.” Siebener Publishing Co., Berlijn.
2 dz. von Scheffer, “Philosophie der Ehe.” Rös & Co., München.
3 Gina Lombroso, ‘De ziel van de vrouw.’
4 Havelock Ellis, ‘Kleine essays over liefde en deugd’. AC Zwart,
Londen.

1 Beroemde Duitse specialist op het gebied van sekskwesties, auteur van ‘The Sexual Life of the Child’, enz.
2 “Handboek der Seksuele Wissenschaften.” Berlijn.

Maar welk wederzijds belang zou een getrouwd stel nauwer kunnen verenigen dan de liefde en zorg voor de kinderen die zij zelf hebben voortgebracht? Kinderen zijn de sterkste mentale schakel in het normale huwelijksleven, en degenen die deze eeuwenoude waarheid negeren, zullen vaak gelegenheid hebben om zich te bekeren.
Niettemin, wie zou beter kunnen weten dan de gynaecologische specialist dat het probleem van het nageslacht niet zo eenvoudig en gemakkelijk op te lossen is, voor veel moderne mensen als voor die benijdenswaardige ouders die geen probleem zien, maar de zaak aan de werking van hogere krachten overlaten? —Natuur of God? De gynaecoloog heeft elke dag de gelegenheid ongelukkige, gefrustreerde moeders te ontmoeten, voor wie de ene teleurstelling op de andere volgt, voor wie onvruchtbaarheid het verbrijzelde geluk van hun huwelijk betekent. Ook elke dag wordt hij gedwongen de tragedies te zien van een huwelijksbed dat de echtgenoot in de steek laat, uit angst voor de gevolgen van een vervuld verlangen; of van zovelen – ach, veel te veel – waarbij de vrouw om dezelfde reden in angst en beven op de echtgenoot wacht van wie ze werkelijk houdt. Hij weet – en hij alleen – hoeveel huwelijken schipbreuk lijden, uitsluitend en alleen vanwege de angst voor ongewenste zwangerschappen. De bespreking van deze immense factoren die bijdragen aan het wel en wee van het huwelijk is een onderdeel van de taak die ik op mij heb genomen. Maar om ze nuttig te kunnen bespreken, moeten we kennis hebben van de normale functies van seks. Daarom zullen we in deze verhandeling eerst de fysiologie van het huwelijk beschouwen.

1 Löwenfeld, “Ueber das Eheliche Glück.” Siebener Publishing Co., Berlijn.
2 dz. von Scheffer, “Philosophie der Ehe.” Rös & Co., München.
3 Gina Lombroso, ‘De ziel van de vrouw.’
4 Havelock Ellis, ‘Kleine essays over liefde en deugd’. AC Zwart,
Londen.

1 Beroemde Duitse specialist op het gebied van sekskwesties, auteur van ‘The Sexual Life of the Child’, enz.
2 “Handboek der Seksuele Wissenschaften.” Berlijn.

En dit is het argument dat ik hier heb uiteengezet: krachtige en harmonieuze seksuele activiteit vormt de vierde hoeksteen van onze tempel. Het moet stevig en vakkundig gebouwd zijn, want het moet een groot deel van het gewicht van de hele constructie dragen. Maar in de meeste gevallen is het slecht uitgebalanceerd en van slechte materialen; Kunnen we ons dan afvragen dat het hele gebouw binnenkort instort?
Seks is de basis van het huwelijk. Toch kennen de meeste getrouwde mensen de ABC van seks niet. Mijn taak hier is om deze onwetendheid te verdrijven, en manieren en middelen te tonen om zowel kracht als harmonie in monogame seksuele relaties te bereiken.
Ik richt mij tot de medische professie en tot getrouwde mannen.

Aan de doktoren – omdat zij ook in deze zaken de gidsen van de leken zouden moeten zijn.
Ze zouden moeten zijn ! Hoe weinig ze werkelijk zulke gidsen zijn, en waarom ze zo falen, blijkt uit dit citaat uit Ludwig Fraenkels Normal and Pathological Sexual Physiology of Woman. 1. “Ik heb de seksuoloog zo gedetailleerd aan het woord laten komen, in de eerste plaats omdat hij misschien wel de relevante specialist op dit gebied is, en ook omdat de meerderheid van de gynaecologen er, als gevolg van een verfijnde maar zeker misplaatste 2 terughoudendheid of preutsheid, eigenlijk heel weinig over weet.” 3
En ik richt mij ook tot getrouwde mannen, want zij zijn van nature opvoeders en initiatiefnemers van hun vrouwen op seksueel gebied; en toch missen ze vaak niet alleen de kwalificaties van een leider en initiator, maar ook de kwalificaties die nodig zijn voor een gelijkwaardig wederzijds partnerschap.
Ze zijn zich niet bewust van hun tekortkomingen. Want de gemiddelde man, met een gemiddelde ‘normale’ genitale potentie, die zijn ‘echtelijke plichten’ regelmatig en met fysiologische voldoening voor zichzelf vervult, verbeeldt zich nog steeds dat hij daarmee aan alle eisen heeft voldaan die zijn vrouw kan stellen. En als ze niet tevreden is, en in een permanente toestand van ‘opgeschorte bevrediging’ blijft, dan zet hij haar, met spijt of verontwaardiging, afhankelijk van zijn eigen temperament, eenvoudig neer als een van die ‘seksueel frigide’ vrouwen. Van 20 tot 80 procent van alle vrouwen wordt verondersteld seksueel frigide te zijn – een handige en opvallend ruime foutmarge!), betreurt zijn pech en drijft steeds verder van haar af.
Als hij het geluk heeft gehad een vrouw te trouwen met een warmer en spontaner temperament, die duidelijk niet onverschillig staat tegenover de huwelijksrituelen – als die rituelen op dezelfde, onveranderlijk geplande manier plaatsvinden, zonder enige vorm van plaatselijke stimulatie of zintuiglijke prikkels, versiering – seksuele verzadiging zal binnen een paar jaar het bewustzijn van beiden binnendringen en hun huwelijk evenzeer in gevaar brengen. Want eentonigheid kan alleen worden opgeheven door variatie, en voor de ongeïnstrueerde mens lijkt de enige mogelijke variatie gelegen te zijn in het doel van zijn inspanningen; en de kloof in de luit is er, en wordt breder.
De gedachte dat het defect en de mislukking aan zijn kant zouden kunnen liggen, dat hij zelf de vervreemding had kunnen voorkomen die hij werkelijk betreurt – deze verhelderende en vernederende waarheid dringt nooit tot hem door!
Want hij weet niet dat er talloze delicate differentiaties en aanpassingen van seksueel genot bestaan, die allemaal strikt binnen de grenzen van de normaliteit liggen, die de mechanische eentonigheid van het al te bekende van het huwelijksbed kunnen verbannen, en nieuwe aantrekkingen kunnen geven aan het huwelijksbed. geslachtsgemeenschap. Of, als hij deze waarheid raadt, denkt hij dat het degeneratie en losbandigheid impliceert, want hij begrijpt niet dat wat fysiologisch verantwoord is, ook als ethisch verantwoord kan worden beschouwd.4 Hij denkt dat zijn vrouw ‘ver boven dat soort dingen staat’, en laat haar achter. meer en meer voor zichzelf, zoekt de diversiteit aan stimulatie die hij buitenshuis nodig heeft, en eindigt als gevolg daarvan vaak in echte losbandigheid!
Deze gemiddelde echtgenoot weet niet eens dat de seksuele sensaties van zijn vrouw zich ontwikkelen en culmineren in een langzamer ritme dan het zijne. Hij weet helemaal niet dat hij haar met delicate overweging en aanpassing moet wekken. Hij kan niet begrijpen waarom de Hindoevrouwen, gewend aan de seksuele ijver en vaardigheid van hun eigen mannen, de onhandige Europeanen bespotten als ‘dorpshanen’5; Ook heeft hij geen waardering voor het standpunt van die Javanen die niet opscheppen over de vreugde die zij ontvingen, maar over de verrukking die zij schonken.6 Dat vermoedt hij niet:

‘De zoete vrucht van goddelijkheid verteert
En vervaagt tot niets in de baarmoeder van vrouwen.
Omdat mannen het niet weten, en niet zullen weten.
Omdat mannen te klein en zwak van hart zijn om hun vlammende kracht te gebruiken;
maar geef hun kunst aan halo’s op gesluierde wenkbrauwen!
Geen vlees dat straalt van vervoering waarvan ze dromen dat die van hen alleen zijn.
Ja, zij zouden het centrale heilige vuur van het leven grijpen en het vandaar dragen als juwelen van een troon,
Maar de verzachting van haar diepe verlangen 7
Het is datgene dat de Godheid in de Zijne bekroont.”

De essentie en betekenis van Don Juan is voor de meeste mannen een mysterie, of wordt op grove wijze verkeerd geïnterpreteerd. Ze zouden het Essai sur le Don-Juanisme Contemporain van Marcel Barrière moeten lezen en leren dat de ziel van deze aartsminnaar niet op zoek was naar de basale triomf van het graaien en weggooien, maar altijd en alleen naar de extase van het schenken van de vreugde van Liefde
En in die zin zou de man opnieuw de rol van Don Juan tegenover zijn vrouw moeten spelen. Dan zal hij, door vreugde te schenken, het zelf opnieuw en voor altijd ervaren, en zijn huwelijk zal ideaal worden.

1 Uit vol. III. van Liepmanns ‘Brief Manual of General Gynaecology’. Uitgever, F.C.W. Vogel, Leipzig (1914), p. 41. (“Kurzgefasstes Hand buch der gesamten Frauenheilkunde”.)
2 Mijn cursivering.
3 De laatste jaren is deze terughoudendheid gelukkig geleidelijk ontstaan
verworpen door de meest eminente gynaecologen, zoals bijvoorbeeld blijkt uit de monografie van E. Kehrer, ‘Oorzaken en behandeling van steriliteit vanuit het moderne gezichtspunt, samen met een bijdrage over verstoringen van de seksuele functie, vooral dyspareunie’. (1922. Uitgever, Steinkopff, Dresden.) Maar voor het grotere aantal artsen en zelfs gynaecologen zijn Fraenkels opmerkingen nog steeds betreurenswaardig waar.
4 En dat wordt door de Kerk zelfs zo beschouwd. Ik zal hier later naar verwijzen. Zie hoofdstuk XVII.
5 Havelock Ellis: Duitse versie door Kurella van “The Sexual Impulse.” Uitgever, Kabitzsch, Leipzig.
6 Gecommuniceerd door Breitenstein in “Eenentwintig jaar in India: Borneo.” Geciteerd in ‘Woman’ van Ploss-Bartel. Uitgever, Neufeld & Hennis, Berlijn.
7 Vertaald uit Werner von der Schulenburg: “Don Juan’s laatste liefde.”

En als erotisch genie hem niet kenmerkt, heeft de man expliciete kennis nodig als hij in staat wil zijn een dergelijk verlangen op te wekken en zoveel vreugde te schenken.
Hij moet weten hoe hij de liefde moet bedrijven.
De volgende hoofdstukken kunnen hem hier misschien van dienst zijn. Ze kunnen, in bepaalde delen, zonder enige moeite door geschoolde leken worden gelezen. Andere gedeelten behoeven echter een nauwkeurige en zorgvuldige studie. Want ik streef ernaar mijn instructies en gevolgtrekkingen een geheel wetenschappelijke toon en basis te geven, maar mij te vrijwaren van overbodige pedanterie. Deze manier van behandelen, evenals de aard van het thema, maken het onmogelijk om het gebruik van veel vreemde woorden en technische termen te vermijden. Lezers die een van deze woorden niet precies begrijpen, kunnen een arts vragen om de precieze betekenis ervan uit te leggen.
Want om ons doel te bereiken, is het zeker de moeite waard om te studeren.

1 noten