Ik heb een tijdje niks geschreven…het was stil in mij…alsof ik de wereld gadesla vanachter een sluier, alsof ik er niet werkelijk aan deelneem. Het voelt soms net zo grijs als dat het al weken buiten is, al zo lang geen zon op mijn gezicht. 

Vandaag werd weer eens pijnlijk duidelijk wat mensen belangrijk vinden in het leven. Rijendik voor de teststraten, want men mag weer consumeren en vermaakt worden. Dat mensen zonder spuitje als paria’s niet mee mogen doen is geeneens een discussie. 

Toen ik met de kinderen naar de nieuwe basisschool ging om kennis te maken moest ik bij binnenkomst en tijdens de rondleiding een kapje op (ik krijg het woord amper getypt zo’n walging voel ik bij dat ding)…mijn 11 jarige trouwens ook…later, na de eerste schooldag, hoorde ik van haar dat ze het ding niet meer op heeft gehad, niemand trouwens, het was dus pure schijn. Ik ben blij toe hoor, maar waarom dan zo schijn-heilig? 

Na een paar dagen op school moest de jongste in quarantaine, waarom? Omdat er ouders zijn die hun kind braaf 2 keer per week testen met een niet werkende test….omdat basisschool directeuren deze testen uitdelen in de klas. ’mama, ben ik nou de enige die niet naar school mag voor 10 dagen’? Waarschijnlijk wel schat, in elk geval 1 van de weinigen…Toch wel onhandig al die klassen thuis, weet je wat, we versoepelen weer en dan kan ze toch wel naar school…nu opeens wel? Maar ze was toch zo’n groot gevaar voor de rest? 

‘Ja, ze maken er inderdaad een zooitje van, maar volgens mij is het binnenkort voorbij’… Tja, zullen we alles dan maar gewoon vergeten en weer normaal mee gaan doen? Huisje, boompje, beestje, prikje?

Ik geloof dat mijn eetlust vergaan is, mijn zin om naar een pretpark te gaan of naar de kroeg is ook verdampt…Ik kan het geloof ik niet meer opbrengen om te doen alsof alles normaal is. 

Dit is geen stukje tekst met een positieve twist, want vandaag voel ik vooral walging voor alle mensen zonder ruggengraat, zonder moraal, zonder ethisch besef, zogenaamd schijn-heilig….Zogenaamd stoere kerels vol met tatoes die met hun kapje onder hun kin lopen, zodat ze hem zo voor hun bakkes kunnen schuiven als het moet. 

Wat leren we onze kinderen….? We doen braaf de kapjes op als er andere mensen in de school lopen, maar eigenlijk vinden we het ook onzin hoor, maarja we volgen de regels van de overheid…

Dus ook al ben je het ergens niet mee eens, doe het toch maar wel, het geeft anders zo’n gedoe. Want samen zorgen we er voor dat iedereen gezond blijft, och wat blijven we toch gezond, met onze kapjes voor en alle testen die we doen, en het steeds handen desinfecteren met alcohol, ja werkelijk zo gezond voor je….maar als je nou ook nog je prikjes neemt, nou dan ben je echt een held, je wordt ook nog eens beloond, want je krijgt dan een coole code waarmee je allemaal leuke dingen kan gaan doen, want jij wil toch ook weer naar de bioscoop of het zwembad. 

Ik denk niet dat het nou allemaal zoveel helpt hoor, al die regeltjes, maarja de mensen van de regering zullen het wel weten, die hebben ten slotte zoveel over voor onze gezondheid, dat ze al die regeltjes bedenken en handhaven, dat is wel zo aardig van ze, phoe, ze zijn echt bezorgd om onze gezondheid…

Een jaar geleden had ik nog de hoop dat er op een gegeven iemand mij zou benaderen, een familie lid of een eerdere vriend of vriendin, die toch het licht had gezien en begreep waarom ik me toch zo druk maakte…inmiddels weet ik dat dat er niet in zit…de meesten gaan toch voor het comfortabele en staan liever in de rij met het idee een stukje ‘vrijheid’ terug te krijgen…