De komende dagen gaan wij meer spullen op marktplaats zetten, voor de verkoop. Indien U naar de foto’s gekeken hebben die wij voor de verkoop van het huis gemaakt hebben en dingen hebt gezien die U mooi vindt kunt U ons een mail sturen. De meeste dingen gaan in de verkoop, dus als U er een redelijk bedrag voor over hebt, komen wij er vast wel uit. Behalve zeer kleine en lichte voorwerpen, graag in Schiedam ophalen.
https://www.marktplaats.nl/u/buurman-de-la-rambelje/14164893/
We verschijnen op aarde, als van elkaar gescheiden wezens met een verschillende bestemming. Maar zoals elke afzonderlijke regendruppel deel uitmaakt van de zee, zo maken wij deel uit van de oceaan van bewustzijn. Het lichaam van God. Bereik liefde en innerlijke vrede door er volledig op te vertrouwen dat wij alleen 1 familie zijn. Leg de lat van angst, jaloezie en wrok af; Kijk op, op de vleugels van begrip en ga het land van mededogen binnen, waarbinnen geen beperkingen zijn (ook niet zonder QR code) – Dan Milleman
Sommigen denken dat we sterker worden door vasthoudendheid; soms worden we het door toegevendheid. Sylvia Robinson
Desiderata
Wees kalm te midden van de haast en het lawaai;
bedenk welk een vrede er kan heersen in stilte. / gedenk hoe vredig de stilte kan zijn
Sta op goede voet met alle mensen,
maar zonder jezelf geweld aan te doen.
Zeg je waarheid rustig en duidelijk,
en luister naar anderen, zelfs als zij saai en onwetend zijn:
ook zij hebben hun verhaal.
Mijd luidruchtige en agressieve mensen: zij belasten de geest.
Als je jezelf met anderen vergelijkt, zou je ijdel kunnen worden of verbitterd, want er zullen altijd kleinere en grotere mensen zijn dan jijzelf.
Verheug je over wat je hebt bereikt, evenals over je plannen.
Houd belangstelling voor je werk, hoe nederig dat ook moge zijn:
het is een werkelijk bezit in het wisselend fortuin van de tijd.
Betracht voorzichtigheid bij al je zaken, want de wereld is vol bedrog.
Maar laat je niet verblinden voor de bestaande deugd:
veel mensen streven hoge idealen na, en overal is er heldendom in het leven.
Wees jezelf.
Veins vooral geen genegenheid, maar wees evenmin cynisch over de liefde.
Want bij alle dorheid en ontgoocheling is zij eeuwig als het gras.
Volg de loop der jaren met gratie, verlang niet naar een tijd die achter je ligt. Kweek geestkracht aan om beschermd te zijn bij onverwachte tegenslag.
Maar laat je gemoed niet verontrusten met een spookbeeld.
Vele angsten worden uit vermoeidheid en eenzaamheid geboren.
Volg een gezonde discipline, maar wees daarbij zacht voor jezelf.
Je bent een kind van het heelal, niet minder dan de bomen en de sterren.
Je hebt het recht om hier te zijn.
En of je er nu iets van begrijpt of niet, het heelal ontvouwt zich toch zoals het hoort. Heb daarom vrede met God, hoe je je Hem ook voorstelt.
En wat je werk en je aspiraties ook mogen zijn:
bewaar vrede met je ziel in de lawaaiige verwarring van het leven.
Met al zijn ijdelheid/ondanks alle geveinsdheid, zwoegen/geestdodendheid en vervlogen dromen is dit nog steeds een prachtige wereld.
Wees waarachtig/zorgvuldig. Streef naar geluk.
(bron: teksten zijn gekopieerd van verschillende vertalingen van een tekst in het Engels. 1 daarvan vond ik op een toilet van een heel schattig huisje hier in de buurt.)
Het geloof in de goedheid van de mens.
Ik geloof er niet in. Het is niet nodig te geloven. Het is belangrijk als volwassen mens te weten.
Te weten dat als er geen goedheid in mensen is, en als niet genoeg er naar handelen dan:
Zouden wij hier nog Duits spreken en zou ondertussen Nederlands op scholen verboden zijn.
Dan zouden wij nog een schijntje betalen voor onze specerijen uit het verre Indonesië en zouden we nog steeds mannen sturen om de indische mensen daar met harde hand te onderdrukken
We zouden via sms stemmen bij een bokswedstrijd of de verliezer mocht blijven leven of dat hij afgemaakt moest worden.
We zouden nog steeds bepaalde mensen verhandelen en als slaven houden, deze zouden dan in de derde klasse van de trein rijden en in een bus achterin.
We zouden ………..
We hebben als mensheid al zulke grote stappen gemaakt. Van een meer dierlijke manier van samenleven naar een ontwikkeling van een moraal.
Er was een tijd dat wij in een feodaal systeem leefden. Het was onder andere de Hongaar Kossuth en zijn metgezellen die er voor zorgden dat de adel ook voor de rechter most komen, ipv zich onaantastbaar waande, boven de wet stond, immuniteit bezat.
En de Hongaren lieten zich op hun beurt weer inspireren door de Belgen, die landbouw hervorming hadden doorgevoerd. In plaats van een vorm van slavernij, waarbij de boeren pachten en veel van hun opbrengst moesten afstaan, kregen ze hun eigen land en werden ze zelfstandige boeren.
Terugkijkend en ook zeker in het heden, is het helemaal niet nodig om te geloven. Weten dat iedereen de potentie in zich draagt. Het in sommige tijden moeilijk, of zelfs gevaarlijk kan zijn er naar te leven en handelen. Mensen als Gandhi, Krishnamurti, en nu Satish Kumar met zijn new story van dominion naar het leven als inter beings, mede geïnspireerd op Thich Nhat Hanh.
Vrijheid, gelijkwaardigheid en broederschap…. we lijken nog steeds in de goede richting te willen bewegen, maar er te gelijkertijd nog niet zijn.
En dat terwijl mensen op vele manieren, vooral met behulp van technologie steeds meer verbonden raken.
Weet dus dat ieder mens zowel slechte als goede dingen in staat is.
Het is dan vooral de context, de omgeving die bepalend lijkt.
Meneer Zimbardo heeft er in het Stanford Prison experiment heeft inzicht in kunnen verkrijgen.
Desondanks blijft het de vraag:
Is de mensheid al gestopt met van overheidswege martelen?
Worden de kleren die je aan hebt echt niet gemaak onder omstandigheden die lijken op slavernij?
Betalen de rijke landen eerlijke prijzen voor producten aan boeren in de arme landen?
En als het antwoord op de vraag nu, nee is….
Kunnen wij het dan niet weten, kunnen wij er dan niets aan doen?
Als we een contact app kunnen ontwikkelen, kunnen we de bovenstaande vragen ook beantwoorden.
En kunnen we er iets aan doen.
Gaan we er iets aan doen.
De wereld een stukje mooier achterlaten dan wij haar hebben aangetroffen.
AHO
als laatste een quote
We have to walk in a way that we only print peace and serenity on the Earth. Walk as if you are kissing the Earth with your feet.
Thich Nhat Hanh
School
We kunnen de kinderen niet uitschrijven bij hun scholen in Nederland, zolang we geen nieuwe school voor ze hebben gevonden. Onder het mom van ‘we moeten het dossier kunnen overdragen’, informeren de scholen of we al een school hebben.
Gaan ze dit dossier vertalen naar het Hongaars? Want ze kunnen hier geen Nederlands en ook niet zo goed Engels? Ik heb het ze gevraagd 🙂
Zouden kinderen uit Syrië, Somalie of Ghana die naar Nederland komen ook hun dossier moeten overhandigen aan de Nederlandse scholen?
Of zou het toch vooral controle zijn of de kinderen wel onderwijs krijgen hier in Hongarije?
Zouden we (weer) te maken krijgen met de leerplichtambtenaar? Ben benieuwd…
Ondertussen, totdat ze naar school gaan omdat we eerst de koop rond willen hebben, geven we thuisonderwijs. Hier een overzicht:
Ochtend
8.30 – 9.00 ontbijten, helpen klaarmaken havermout
9.00 – 10.00 Hongaars (met elkaar, spreken en schrijven)
thema van vandaag, werkwoorden en zelfstandig naamwoorden mbt het onderwerp school, zodat ze zich op hun nieuwe school kunnen voorstellen, en zodat ze weten wat het begrip rekenen is en taal, schrijven etc. Ze kunnen al tellen en
10.15 – 11.15 lezen (in mooie inspirerende boeken)
11.15-11.45 lunch maken (kookles) (soep/salade)
12.00 – 13.00 lunchen / buiten spelen
Middag
13.00-14.00 rekenen (verschillende opdrachten, vandaag maken ze een plattegrond van ons (bijna) nieuwe huis en gaan ze oppervlakten en inhoud berekenen.
14.00-15.00 middagproject, vandaag gaan we van leem een kleine oven maken en de oudste gaat leren vuur maken met een vuursteen, zelf hout hakken
Komende projecten:
Tijdens het bouwen, koken, schrijven, mindmaps maken integreren we de rekenles. Tijdens het klussen en verbouwen gaan ze zelf bouwmateriaal berekenen, hoeveel dakpannen zijn er nodig? Hoeveel liter verf? Hoeveel goulash maak je voor 5 personen? Hoe deel je de moestuin logisch in?
Ook het leren van de taal is iets wat de hele dag terugkomt. Zelf in het Hongaars bestellen in een restaurant, of iets kopen in een winkel, het buurmeisje wil ze graag helpen met de taal en zij wil Engels leren.
Vanaf volgende week maken we contact met een lerares die Hongaarse privé lessen aanbied voor kinderen, zo komt er een goede basis om de taal steeds meer eigen te maken.
Verder helpen ze met het avondeten, stellen ze de hele dag door tientallen vragen, tekenen en schilderen ze veel, spelen veel potjes schaak, leren ze over doorzetten, vertrouwen, tot rust komen, zichzelf vermaken, met elkaar omgaan. We masseren elkaar regelmatig, ook de kinderen leren dit spelenderwijs, het leven zelf heeft zoveel te bieden
Het hele emigreren een boost levenservaring. Aanpassen aan een nieuw land, vrienden maken in een andere taal, alles los gelaten wat bekend was.
Vandaag vragen we om hulp. Financiële hulp welteverstaan.
Hulp vragen is geen gewoonte die ik makkelijk doe. Liever los ik alles zelf op, liever regel ik mijn eigen zaakjes. Toch voelt het kloppend om nu om een bijdrage te vragen.
Afgelopen 1,5 jaar heb ik veel geschreven, openhartige inkijkjes in mijn leven, wat me drijft, wat me raakt, waar ik voor sta en waar ik niet voor sta. Het is niet alleen bij overtuigingen gebleven, we hebben ons hele leven compleet omgegooid.
Dat begon met de twee jongsten thuis houden vanwege de mondkapjes op school en het doorzien van het schoolsysteem. Een periode van thuisonderwijs volgde, steeds meer vanuit vrijheid, vanuit werkelijk leren, vanuit creativiteit. Wat wil ik mijn kinderen leren, wat hebben ze nodig om te bloeien?Het falen van het schoolsysteem werd zo zichtbaar. Het beroerde handschrift van de kinderen, het jeugdjournaal kijken in de klas, de volkomen onlogische uitleg m.b.t. rekenen, geschiedenisboeken met incomplete of zelfs onjuiste informatie. De afwezigheid van een dialoog kunnen voeren over de maatregelen, het slaafs uitvoeren van de regeltjes. Was alles dan zo vreselijk? Nee, tot nog toe zag ik juist vooral de positieve dingen, ik scheen echter het licht op de donkere kieren en gaten. Het is alsof ‘het ware’ gezicht getoond wordt in een tijd dat het er echt toe doet.
We hebben het leven geleefd puur vanuit intuïtie, vanuit denken met het hart, vanuit een ‘weten’… Nooit eerder heb ik zo mijn vuur gevoeld, nooit eerder heb ik zo mijn grenzen aangegeven, nooit eerder heb ik me zo onbegrepen gevoeld, nooit eerder heb ik zoveel gehuild, nooit eerder heb ik me zo verbonden gevoeld met mezelf en mijn hogere zelf, nooit eerder heb ik zoveel passie voor het leven gevoeld, alsof ik door al mijn heilige huisjes ben gegaan, nooit eerder heb ik me zo boos gevoeld, nooit eerder heb ik zo mijn boosheid laten zien, nooit eerder heb ik zo intens lief gehad, nooit eerder heb ik zo mijn herkomst begrepen, nooit eerder heb ik zo helder kunnen denken, nooit eerder heb ik zoveel willen begrijpen. In mijn schrijven deel ik verschillende delen van mezelf. Ik deel mezelf.
Noortje is mee. Gevaccineerd en met paspoort. (zij wel….)
Wat heeft R gedaan afgelopen 2 jaar?
Sinds 2018 is R steeds meer zijn gevoel gaan volgen. Steeds meer gingen zijn geliefde filosofen en denkers leven, het werd steeds helderder waar Krishnamurti het precies over had, wat Jung bedoelde met ‘the end of nullification’. Waarom het Thomas evangelie, uitgewerkt in het boek van Bram Moerland van zo’n onschatbare waarde is en kan zijn voor zovelen. Hoe kan het dat een openhartig geschreven handleiding over seksualiteit, geschreven in 1929 van de schrijver: ‘van der Velden’, niet wijd en breed bekend is? Hoe kan het dat de werken van Erasmus niet worden behandeld op de Erasmus universiteit en alle andere universiteiten? Zoveel kennis, zoveel inzichten, zoveel praktische handleidingen om een vol en vruchtbaar leven te kunnen leiden, een leven met betekenis, allemaal verborgen gehouden. Alle boeken van werkelijke waarde staan op de lijst van verboden boeken. Ongelooflijk dat er überhaupt zoiets bestaat….Officieel heet deze lijst: ‘De Index librorum prohibitorum.’ Opgericht door de Rooms-Katholieke Kerk in Nederland, de boeken op de lijst vond men verwerpelijk. Later is deze lijst overgenomen door Rome.
Zijn zoektocht bracht hem naar een andere manier van kijken. Als je voorbij de woorden wil zien, als je voorbij het gangbare durft te kijken, als je werkelijk wil begrijpen, niet alleen met je hoofd, maar met je innerlijke kompas dan merk je pas hoe weinig je werkelijk weet, hoe weinig je geleerd hebt en ook hoe misleidend kennis kan zijn. Dagen en nachten ging hij op onderzoek, zoekend naar een juiste balans tussen verheven kennis wat in het donker is gehouden, als ook gruwelijke kennis wat in het donker wordt gehouden. Samen met andere zoekers over de hele wereld. Waarom? Om te willen uitzoeken, begrijpen, om de waarheid naar boven te halen, met een vertrouwen, met een ‘weten’, dat dit proces nodig is om de wereld in het licht te zetten. Daarbij op veel weerstand stuitend. Hoe kan dat vraag ik me af? Hoe kan het licht zo bedreigend zijn? Waarom moet de mensheid leven in de mist? Waarom nemen mensen hier genoegen mee?
Het kan zijn dat ze zich daar niet bewust van zijn, hoe kan het dan dat zoveel mensen niet willen luisteren, niet willen horen, niet nieuwsgierig raken naar iemand die de dingen wel uitzoekt?
De groep mensen waar R zich mee verbond via internet heten Q-volgers, oftewel zoekers van zowel het licht als het duister, ieder met zijn of haar eigen kwaliteit. Het ontcijferen van codes, verbindingen leggen, symbolen uitpluizen etc. In een volgend artikel ga ik R hierover interviewen, want de onwetendheid over het begrip ‘Q’ is zo enorm. Uiteraard werden deze zogenaamde ‘Q-volgers’ gelijk het verdomhoekje ingestuurd. Ze zouden gevaarlijke extreem rechtse extremisten zijn, tja daar wil niemand zich natuurlijk mee verbinden. Toen de overheid Q-volgers ook nog eens als ‘staatsgevaarlijk’ doopte kon je hoog of laag springen, niemand durft er überhaupt een oprechte vraag meer over te stellen. Dit doet iets met een mens die zo walgt van het onrecht, die het lef heeft het onrecht recht aan te kijken, die er zoveel licht tegenover zet. Dagen en nachten werk, onderzoek, teksten en vertalingen uit het Thomas Evangelie, inspirerende gesprekken over wetenschap, filosofie, ruimte, voeding, spiritualiteit, muziek en nog veel meer….twitter kon het niet toelaten en verwijderde tot 3 keer toe alles.
Het is nu 1,5 jaar later en veel van de dingen waar we ons over uitspraken, waar we ons zorgen over maakten lijken te zijn uitgekomen, oftewel ‘de wappies krijgen gelijk’. Het gaat niet om het ‘gelijk krijgen’, dat hebben we liever niet in dit geval. Het gaat om de liefde voor het leven, liefde voor de mensen op aarde, liefde voor de natuur, de dieren, de ouderen, kwetsbaren en kinderen.
We hebben alles achtergelaten in Nederland, afgelopen zomervakantie ons huis te koop gezet en zijn naar Hongarije gereisd, daar gekampeerd, onze intuïtie en verstand gevolgd. Zo zijn we aangekomen op een prachtige stek in het zuid westen van Hongarije.
Waarom Hongarije?
Tijdens de vele momenten van ongeloof, frustratie en toch ook weer vertrouwen in het grotere geheel was er een moment dat het helder werd. We willen weg uit Nederland. De vraag was echter, waarnaartoe? We willen niet alleen maar weg, ergens vandaan bewegen, we willen juist ergens naartoe bewegen. We maakten de afspraak dat zodra er een land in de wereld is die zich openlijk verzet tegen de uitrol van de overduidelijke agenda voor een technocratische samenleving volop controle en onderdrukking, transhumanisme, transgender, chips in het hoofd etc. dan gaan we daarheen.
Toen kwam Orban in het nieuws met een nieuwe wet:
26 juni 2021, Boedapest – Ondanks kritiek van enkele andere EU-landen is er in Hongarije een wet van kracht geworden om de ouderlijke rechten bij de opvoeding van hun kinderen te bevorderen. Het legt de verantwoordelijkheid voor seksuele voorlichting in handen van vader en moeder.
De Europese Commissie antwoordde hierop dat deze wet mensen discrimineert op basis van hun seksuele geaardheid. Orban antwoord: ‘De vrijheid van het individu is het grootste goed.’ Iedereen zou in staat moeten zijn om ‘ongetwijfeld’ vrij zijn levensweg te kiezen. De opvoeding van opgroeiende kinderen hoort thuis in het ouderlijk huis. ‘We beschermen deze taak van de ouders’, zei Orban.
Vervolgens lazen we het bericht:
‘Orban opent grenzen voor westerlingen die ‘politieke correctheid en neoliberalisme’ ontvluchten.’
Het bericht leek voor ons geschreven, zo klopte het. Orban werd uitgekotst door onze minister president, Orban maakte zichzelf hier niet populair mee, maar de wet was een feit. Uiteraard hebben we zelf de wettekst laten vertalen om ook zelf te lezen wat er precies staat. Zo werd het alleen maar nog zichtbaarder hoe de wet verdraaid werd om Orban in een kwaad daglicht te zetten.
We gingen ons verdiepen in Hongarije en waren zeer verrast. Door het onderwijs, door de vele positieve Nederlanders, Duitsers en Belgen die ons al zijn voortgegaan en eenmaal hier kan ik alleen maar meer bevestigen hoe dit positieve gevoel gegrond is.
De natuur is prachtig, het klimaat is geweldig, de mensen vriendelijk, de publieke plekken zijn opvallend schoon, er heerst een soort rust zowel op het platteland als de grotere steden.
Helaas is ook de invloed van het ‘rijke Westen’ zichtbaar. De kleine winkeltjes zijn allemaal kapotgemaakt door de grote ketens uit Oostenrijk en Duitsland. Hierover heb ik al eerder geschreven en zal ik hier niet verder uitweiden.
Goulash en Knoflooksoep
Appelboom naast de tent
Soup du jour – Linzen – Door de twee oudsten gemaakt.
Brood uit de oven van Hunza, Eolodge.
Waar staan we nu?
Momenteel staan we in de wacht. De verkoop van ons huis in Schiedam loopt, maar is nog niet rond, hetzelfde geldt voor het huis hier in Hongarije.
We kamperen in de tuin, hebben vanaf deze week thuisonderwijs opgezet, met vooral de focus op het leren van Hongaars.
We hebben afgelopen 1,5 jaar geen inkomen ontvangen, ook geen uitkering aangevraagd, geleefd op onze reserves. We hebben (bijna) een bescheiden huisje gekocht en willen hier een mooie helende plek van maken. Een thuis voor ons gezin, maar ook een plek om mensen te ontvangen voor een shiatsu behandeling, energetische massage, aikido les, koude training (door onze tuin stroomt water vanuit de bergen) en eventueel een schooltje voor meerdere kinderen.
Ons oog is tevens gevallen op een stuk bos wat gekapt dreigt te gaan worden. Samen met dorpsgenoten willen we dit kopen, zodat we een mooi stuk natuur behouden en er retraite plekken kunnen creëren voor mensen die willen bezinnen, alleen willen zijn in de natuur met de gewenste begeleiding. Dit alles zo laagdrempelig mogelijk, zodat het voor iedereen betaalbaar is.
Waar gaan we over schrijven?
Zeker zo’n 80% van de dingen die we delen zullen positief en inspirerend zijn, met de overige 20% bedoel ik voornamelijk de kritische en realistische bril die ik ook op zet tijdens het schrijven en delen. Dit is geen blog met alleen maar blije teksten en foto’s, het is ook niet zo dat wij het allemaal beter weten, er zijn er zoveel met meer ervaring op het gebied van emigreren, of mensen die Hongarije veel beter kennen. We delen vanuit onszelf met de ervaringen die wij opgedaan hebben en momenteel op doen. Hierover delen heeft voor ons betekenis en hopelijk vormt het een bron van informatie voor anderen.
scholing en opvoeding
Emigreren naar Hongarije
Wonen in Hongarije
Interviews
Shiatsu basis cursus
Seksualiteit en relaties
Steun rambelje.life
Doneer een gewenst bedrag op het volgende rekening nummer als je ons wilt steunen in al onze doelen die ik hierboven genoemd heb.
NL63RABO0103175008
M.I. de la rambelje
Ik schrijf maandelijks een nieuwsbrief, wil je deze ontvangen, stuur dan een mail naar:
Ik onderhoud ook een telegramkanaal: http://t.me/rambelje_life
In vertrouwen in het grotere geheel
The great awakening
Met liefde voor mens en natuur
Van binnen naar buiten
‘To walk the earth gently’, Darpan
‘Wat een mooi avontuur’, krijg ik veel als reactie op onze Hongarije emigratie. En ja, het is ook een mooi avontuur, we verbreden onze horizon en nu op een mooie camping voelt het soms als een ‘vakantie’. En toch wil ik ook de nee toelichten. Nee, het is niet een mooi avontuur, het voelt ook pijnlijk en verdrietig en eenzaam en bovenal noodgedwongen. Ik voel een drang vanbinnen om vooral de mooie kant te belichten, mooie foto’s van uitzichten en mooie gerechten delen op social media en ja, tuurlijk krijg ik dan dergelijke reacties. Als ik dieper in mezelf onderzoek voel ik leegte. Leegte om te voelen dat ik een plaatje in stand houd wat niet klopt met de realiteit, het is er wel onderdeel van, maar ik laat een groot deel weg. Voor mij heeft dat te maken met het nog volledig ‘moeten’ accepteren dat ik er alleen voor sta. Samen met mijn partner en gezin. Het is wat het is.
In 1,5 jaar tijd heb ik veel geschreven en gedeeld. Veel van mezelf laten zien hierin. Met mijn belangrijkste artikel dat gaat over mijn roots, Indonesië en de paralellen die ik zie met de huidige maatschappelijke ontwikkelingen. Ook hier in Hongarije zie ik veel paralellen met het westerse kolonialisme van toentertijd in Indonesië.
Wat ik tegen ben gekomen is dat veel mensen niet inhoudelijk in gesprek willen. Dat voelt pijnlijk … voor mij is inhoud belangrijker dan de vorm. Er is in deze tijd veel te bespreken, veel om over na te denken, veel staat er op het spel. Ik moet huilen als ik denk aan alle kinderen en jongeren die zo F*&^king in de war zijn op het gebied van C, transgender, gezondheid, identiteit…wat is nog normaal? Kunnen kinderen en jongeren werkelijk in een bepaalde vrijheid op zoek naar hun identiteit of wordt hen van alles opgedrongen?
Wij zijn naar Hongarije vertrokken omdat we ons hadden voorgenomen dat we naar het land zouden gaan waar de leiding van dat land een beweging zou maken tegen het trans-humanistische globalistische programma. Et voilà…eenmaal hier, pratend met de mensen hier, klopt ons gevoel en manier van denken hierover en worden we hierin vooral bevestigd.
Er is wel nieuwsgierigheid naar hoe we ons leven nu verder gaan inrichten en hoe en of het ons lukt hier een nieuw bestaan op te bouwen. Want ja, dat is spannend. Alles komt tegelijk, verkoop van ons huis, huren van iets nieuws, een nieuwe school vinden en een inkomen genereren.
Het wordt echter geen leuke ‘blog’ met alleen maar idyllische plaatjes en kijk ons toch eens stoer en avontuurlijk zijn. Het verlaten van onze woning voelde als een soort offer. Uit ‘het systeem’, niet meer meedoen aan datgene wat voor ons niet klopt, maakt dat we dus niet meer kunnen wonen zoals we deden. Liever arm in een klein huisje in de natuur in een vreemd arm land, dan toch maar zwichten en weer gaan werken op een bepaald niveau, waardoor we ons leventje voort konden zetten.
We zijn zeker niet zielig of mensen om medelijden mee te hebben. We hebben op onze manier een enorme rijkdom. Mijn hart stroomt over als ik mijn innerlijke vreugde voel omdat ik ‘weet’ dat ik trouw blijf aan mezelf. Vanuit hier wil ik graag blijven delen, dat wat voor mij betekenisvol is. Ik lees en kijk ook graag naar anderen die hetzelfde doen. Ieder op zijn of haar manier, heel klein of heel groots. Mijn ‘waarheid’ hoeft niet jou ‘waarheid’ te zijn, dat maakt een dialoog nou juist zo boeiend. So if you want…start a dialoge, doe eens gek, laat een berichtje achter op de website en vertel me iets waardevols van jou….
Loslaten van imago,
Woonplek,
Spullen,
Loslaten van begroetingen op straat van mensen die ik ‘ergens’ van ken,
Van plekken waar herinneringen liggen,
Van het bekende,
Van het dagelijkse ritme op een bepaalde plek,
Van mijn vaste favoriete adresjes,
Mijn henna kapster,
Fietsen naar mijn ouders voor een bakkie of lekker eten,
Loslaten van mijn moedertaal,
Van typische tradities en gebruiken.
En ook,
Loslaten van een gevoel van vervreemding in eigen land,
Loslaten van pogingen om ‘erbij te horen’,
Pogingen om de logica nog te vangen,
Loslaten van de overtuiging dat ‘het Westen’ vooral vooruitgang betekent,
Loslaten van de deug cultuur,
Van de wirwar aan regeltjes,
Loslaten van contacten waar we een andere taal spreken,
Waar ik met een onbestemd gevoel achterblijf,
Loslaten van mijn onvrede hierover,
Loslaten van mijn overtuigingen over een gelukkig leven,
Loslaten van vullen i.p.v voeden,
En ook,
Omarmen van het onbekende,
Een vreemde taal,
Omarmen van het niet weten,
Van het innerlijk weten,
Van de stem van mijn intuïtie,
Van de natuur,
Van mijn natuur….
Net als mijn vaderland, Indonesië https://www.rambelje.life/verslag/ , kijk ik naar Hongarije en zie ik een rijk land, prachtige natuur, heel veel wilde dieren, een goed klimaat, veel ruimte, een volk met mooie tradities en, voor zover ik kan beoordelen, een vooruitstrevende krachtige leider.
Hoe kan het dan zijn dat het land zo arm is?
Als ik op de camping vraag waar het dichtstbijzijnde bakkertje is, is het antwoord: ‘die is er niet’. Pardon?
Je hebt hier een aantal supermarkten, de Tesco, de Lidl, de Aldi….ook toen we Hongarije binnenreden zagen we een Decatlon, een C&A en andere grote ketens….
Wat voor Hongaren waarschijnlijk voelt als ‘vooruitgang’, zien wij de armoede. Al het geld wat uitgegeven wordt in deze ketens gaat linea recta naar de rijke omliggende landen.
Verder blijkt dat veel Hongaren werken in ‘het rijke Westen’ en wonen in Hongarije, om hun zuur verdiende euro’s uit te geven aan de grote ketens, waardoor Hongarije er in elk geval niet beter van wordt. ‘Rijke westerlingen’ werken in hun eigen land en wonen in het goedkope Hongarije.
Wat als:
De potentie is enorm, wat valt er veel te winnen. Gebruik makend van lokaal, kleinschalig en tegelijk van moderne invloeden, technieken en ideeën.
Aantal opvallende positieve bevindingen tot nu toe:
en ik ga vast nog veel meer zien…:-)
Reizen naar een (nog) onbekend land waar ik/we wellicht ga wonen…Het voelt als een groot avontuur. Na weken opruimen om het huis verkoopbaar te maken, met 3 kinderen die zomervakantie hebben, met steeds verontrustendere maatregelen als de scholen weer beginnen (de prikbus)…voelt het als een opluchting om eindelijk de bus in te stappen en de deur achter ons dicht te doen.
Het eerste land dat we doorkruisen voelt absurd. Iedereen draagt slaafs zijn mondkap, men zet hem buiten al op, inclusief alle kinderen. Op de valreep had ik er nog één in mijn zak gestoken…
De eerste overnachting is nog net in Duitsland, we zetten per ongeluk onze tent op een plaats waar alleen kleine campers mogen….De Duitse mevrouw in paniek, want het gaat niet volgens de regels. Haar man komt uitleggen dat het gevaarlijk is, want de rivier is vlakbij en als er dan een boot verkeerd vaart dan zit je in de tent echt niet veilig….tja, logica of reëel gevaar is ver te zoeken, maar er zit niks anders op, we verkassen naar het tenten veldje, wat uiteindelijk een veel mooiere plek is:-)
Weer op pad, en al snel rijden we het volgende land binnen. De heuvels worden bergen en de kinderen kijken hun ogen uit. Alles voelt rijk, georganiseerd, prachtige tunnels door de bergen, fijne wegen. De mondkapjes zijn al in de minderheid….De helft draag hem wel, maar lang niet iedereen en niemand die er iets van zegt.
En dan is daar het moment dat we zowaar het land van onze bestemming binnenrijden…Wat dat betreft voelt deze hele reis als ‘hoogtepunten’. De deur achter ons dicht trekken, Nederland uitrijden, voor de eerste keer slapen in onze nieuwe geweldige (tipi) tent, Hongarije binnenrijden, dat moment op de camping dat de tent staat en we een biertje opentrekken en zo kan ik nog wel even doorgaan. Een en al intensieve indrukken.
Eenmaal in Hongarije valt gelijk op dat de wegen veel slechter zijn, het is er duidelijk armer (dit geheel naar verwachting, maar toch is het verschil tussen het ‘rijke Westen’ en ‘het arme Oosten schrijnend en geheel onnodig, want mens gecreëerd, waarover later meer)…
Het landschap is echter prachtig en wisselend en zo tuffen we naar de eerste camping. We komen aan in de schemer, het is hier een stuk vroeger donker. Gelukkig is de tent opzetten zo gebeurd en in het donker zoeken we ons een weg tussen alle spullen om zo georganiseerd mogelijk nog wat pasta te koken.
no©2024 or ant other year