Reizen naar een (nog) onbekend land waar ik/we wellicht ga wonen…Het voelt als een groot avontuur. Na weken opruimen om het huis verkoopbaar te maken, met 3 kinderen die zomervakantie hebben, met steeds verontrustendere maatregelen als de scholen weer beginnen (de prikbus)…voelt het als een opluchting om eindelijk de bus in te stappen en de deur achter ons dicht te doen.

Het eerste land dat we doorkruisen voelt absurd. Iedereen draagt slaafs zijn mondkap, men zet hem buiten al op, inclusief alle kinderen. Op de valreep had ik er nog één in mijn zak gestoken…

De eerste overnachting is nog net in Duitsland, we zetten per ongeluk onze tent op een plaats waar alleen kleine campers mogen….De Duitse mevrouw in paniek, want het gaat niet volgens de regels. Haar man komt uitleggen dat het gevaarlijk is, want de rivier is vlakbij en als er dan een boot verkeerd vaart dan zit je in de tent echt niet veilig….tja, logica of reëel gevaar is ver te zoeken, maar er zit niks anders op, we verkassen naar het tenten veldje, wat uiteindelijk een veel mooiere plek is:-)

Weer op pad, en al snel rijden we het volgende land binnen. De heuvels worden bergen en de kinderen kijken hun ogen uit. Alles voelt rijk, georganiseerd, prachtige tunnels door de bergen, fijne wegen. De mondkapjes zijn al in de minderheid….De helft draag hem wel, maar lang niet iedereen en niemand die er iets van zegt.

En dan is daar het moment dat we zowaar het land van onze bestemming binnenrijden…Wat dat betreft voelt deze hele reis als ‘hoogtepunten’. De deur achter ons dicht trekken, Nederland uitrijden, voor de eerste keer slapen in onze nieuwe geweldige (tipi) tent, Hongarije binnenrijden, dat moment op de camping dat de tent staat en we een biertje opentrekken en zo kan ik nog wel even doorgaan. Een en al intensieve indrukken.

Eenmaal in Hongarije valt gelijk op dat de wegen veel slechter zijn, het is er duidelijk armer (dit geheel naar verwachting, maar toch is het verschil tussen het ‘rijke Westen’ en ‘het arme Oosten schrijnend en geheel onnodig, want mens gecreëerd, waarover later meer)…

Het landschap is echter prachtig en wisselend en zo tuffen we naar de eerste camping. We komen aan in de schemer, het is hier een stuk vroeger donker. Gelukkig is de tent opzetten zo gebeurd en in het donker zoeken we ons een weg tussen alle spullen om zo georganiseerd mogelijk nog wat pasta te koken.