admin, juli 2, 2012, CK7 Spirituality_(-teit), PIS_RB_DUT, Ayahuasca, Geboorte, PIS, 0

Ayahuasca

Ik maak mijn eerste reis op aanraden van een energetisch therapeut. Ze zegt ik heel diep verdriet heb en dat ik iets krachtigers zou moeten gebruiken om daar bij te komen, dan ‘reguliere’ therapie. Ze raad me aan om een Ayahuasca ceremonie te gaan doen. Ze zou zelf ook weel willen, maar durft niet. Ik ben gelijk ‘getrieerd’. Ik heb ongeveer 5 jaar er voor een stukje docu gezien op televisie waar een journalist van de BBC in de Amazone (Peru of Brazilië) een ceremonie bijwoont. Hij word ziek, moet kostsen, etc etc. Het ziet er uit of hij helemaal binnenste buiten wordt gekeerd. Ik weet dat ik toen al dacht, dat wil ik ook. Het iets dat me veel meer trekt dan bijvoorbeeld Bungee dumpen of parachute springen.

Ik besluit met te gaan verdiepen in de Ayahusca en een afspraak te maken om een reis te maken.

Een aantal maanden later kom ik aan in Gasselte om een reis te maken. Drie dagen gevast en ik heb geen idee waar ik aan begin.

Het is een heel weekend, maar op de eerste dag een sessie ademwerk en nog een aantal andere óefeningen’ om ook als groep in de ontspanning te komen.

Er zijn mensen die na het ademwerk naar huis gaan, omdat ze al gekregen hebben, waar ze voor kwamen.

Het was een weekend vol nieuwe deuren die open gingen. De schoonheid van de muziek verdiept. Ik kom in aanraking met smudgen… Voor mijn collega’s was ik al een zweverig type, omdat ik aan shiatsu massage deed, maar ik kom nu helemaal los zullen we maar zeggen.

Naast het beleven van de reis naar binnen, is het belangrijkste thema van mijn eerste reis mijn geboorte en het alleen zijn de eerste 11 dagen. Het gevoel niet te kunnen terugvallen op een ander. De leegte die mijn rug voelt.

Ben ook zeer onder de indruk van de begeleiding. Erik Spaans en twee vrijwilligers.

admin, augustus 24, 2004, [D]_dagboek, PIS_RB_DUT, [J], Liefde, Mariska, PIS, 0

De eerste’ ontmoeting’

Raar woord, ontmoeting. De eerste keer dat wij elkaar zagen. We hebben niet met elkaar gesproken, behalve dan gedag zeggen. Het was op verjaardag van een vriendin van een collega van mij. Ik had een leuk gesprek met hem die dat dag we niet konden voortzetten, dus vroeg hij me om langs te komen op de verjaardag van zijn vriendin die avond. Kende niet veel mensen. Het was in een appartement in Rotterdam Centrum, zijstraat van de meent. Het had 2 verdiepingen en een trap met open treden. Ik zag op een bepaald moment te damesbenen naar beneden komen. Prachtige gebruinde glimmende slanke kuiten. En ja hoor, een veel te jonge vrouw met Indisch uiterlijk. Precies mijn zwak. (Heb maar twee playboys in mijn leven gekocht en 1 daarvan was om dat de zusters Lois Lane er in stonden. Ws ik als jonge jongen helemaal verliefd op) Niet veel later aten we aan weerszijde van de jarige die ons vakantie foto’s liet zien. We wisselden wel af en toe een blik uit, maar geen woorden. Niet veel later ging ze weg. Ze zei me gedag en ik zei dag terug. Ik keek naast me en zag dat er een groen sjaaltje was blijven liggen. Die was van haar. Ik besloot het in mijn zak te stoppen. Ik vertelde toen ik niet veel later zelf weg ging dat ik het sjaaltje meenam, en dat de knappe indische schoonheid het bij mij thuis kon komen ophalen als ze terug wilde. Dat was op vrijdag. Op zondag ontving ik een mail. Woensdag was de Wednesday Night Skate, en dar zou ze zijn. Ik ook, want ik reed in die tijd altijd mee. Dus wij gingen elkaar weer ontmoeten. Daar heb je dat rare woord weer. Wordt vervolgd in een volgende post.