spiritualiteit_ck7_ZIEL

CK7

de Ziel

Basis

Even terug naar de basics. Wat zijn de uitgangspunten. Zonder deze gelijk te willen kunnen aantonen.

Waar is geen geloof voor nodig:

Het hogere zelf, het goddelijke, of de ziel kan iemand leren kennen / verbinding mee maken.

 

Iets waar ik mij niet zo mee bezig hou is wat er precies gebeurd na de scheiding van lichaam en ziel. Hoe dat proces verloopt. Ik ben er nieuwsgierig naar. Niet dat ik er naar verlang, dat is wat anders. Ik vind het leven geweldig en wil het graag rond maken en zowel een lange herfst als een mooie lange winter ervaren.

Op de een of andere manier voelt het belangrijk, maar het hoeft niet perse, om hier helderheid over te hebben.

Incarnatie – reïncarnatie

 

 

Individualiteit van de ziel

Zijn we één of zijn we verbonden? Heeft de mens een unieke ziel, die elke incarnatie groeit, eigen karma heeft uit te werken en energie van vorige levens meedraagt naar een volgend.

Of gaat de ziel op in een geheel?

Ik denk de eerste.

 

Of je nu gelooft in een puberteit of niet, dat maakt niet zo veel uit. Het is iets dat je doormaakt. Bewust of onbewust. Het is een natuurlijk proces.

Met andere aspecten in het leven is het precies andersom. Die kan je alleen ervaren als je dat heel bewust doet.

Zo is het geloven in een ziel het zelfde als er niet in geloven. Als je er werkelijk nieuwsgierig naar bent, als je er naar gaat leven, als je op zoek gaat, onder andere door je te ontdoen van conditionering, jezelf beter leert kennen en zoals men dat noemt ontwaakt dan hoe je namelijk niet meer te geloven, want dan ben je interbinding met je ziel. Met je hogere zelf. Anderen noemen het je koninkrijk in je hart en in je ogen.

Ga maar eens 5 minuten tegenover iemand zitten die jij lief hebt. Kijk elkaar in de ogen. 5 minuten lang. Kijk maar eens hoe lang dat is, en vertel elkaar wat je hebt gezien, gevoeld.

Kijk eens naar je eigen talenten. Waar komen die vandaan?

Dit is volgens mij precies de reden waarom Jung zei dat hij niet hoefde te geloven. Hij wist. ‘I Know’. Een uitspraak die veel stof deed doen opwaaien. In de huidige tijd, en dan reken ik Jung daar nog bij, lijken het overigens vooral mensen die een entheogeen middel hebben gebruikt zoals Ayahuasca , die heel helder lijken over de ziel en hoe te leven in overeenstemming, of in resonantie met de ziel. Of met bezieling.

De reden hiervoor is volgens mij dat het ‘systeem’ van de maatschappij die mensen druk houdt, traumatiseert, programmeert met een vaak dogmatisch mens- en wereldbeeld, … dat het heel moeilijk maakt om het proces door te maken om in verbinding te komen met het eigen hogere zelf. of de ziel. Ik gebruik dit soort termen door elkaar.

Het lijkt wel een gevecht. Conditionering, universele trauma’s, verborgen kennis, …. enz. enz.

De redenen hiervoor liggen voor de hand.

Toch meen ik trends waar te nemen die lijken te leiden naar een tijdperk waarin de bezieling een universeel karakter gaat krijgen. Net als dat de slavernij ooit aan zijn einde is gekomen. Niet door een verhoogd moreel besef, maar waarschijnlijk veel meer door economische incentives.

Het was toen de industrialisatie die daar voor verantwoordelijk was. Nu zit de wereld wederom in zo een proces van verandering en gaat het nog op een iets hoger tempo.

WERK en AI

Als de trend van AI en robots zich doorzetten, dan zullen veel mensen of zonder werk komen te zitten, of veel mensen zullen maar nog … 2 dagen in de week hoeven te werken? Dit betekent dat er voor veel mensen veel ruimte ontstaat. Ruimte die men nu niet heeft, want ten opzichte van de jaren tachtig en ondanks alle automatisering werken er veel meer mensen dan toen. Het aantal tweeverdieners is aanzienlijk groter geworden en het percentage mensen dat een burnout krijgt dito.

Wat gebeurt er als veel werk uit handen wordt genomen. Mensen gaan meer tijd krijgen, meer rust en stilte. En dus meer bezinning. Velen praten nu al over een grote groep mensen die ontwaakt, maar dat zal dan toenemen.

Dat ontwaken klopt overigens, want de meest onwaarschijnlijk mensen in onze omgeving lijken meer wakker te worden en steeds minder gevoelig voor beïnvloeding vanuit de autoriteit met het narratief dat gepropageerd of gepropagandeerd wordt.

Als mensen ook thuis in het huishouden nog eens minder te doen hebben door een robot, die het meeste uit handen kan nemen, dan hoeft men misschien wel helemaal niet.

Wat doet een mens, als hij niet hoeft. Stel alles wordt gedaan? Als je dit leest, denk daar dan eens over na, als je dat al niet een keer hebt gedaan. Ik vroeg het een jong iemand, en die zei: ‘Ja maar dan is het leven toch zinloos geworden.’

Een hele voor de hand liggende reactie voor een jong iemand.

Wat als alles voor je wordt gedaan. Voor iedereen.

Relaties

Een andere aspect is relaties. Al jaren scheiden meer mensen, makkelijker. Ook met kinderen. Als het financieel haalbaar is, dan stijgen de aantallen in een land of cultuur gestaag. Dat lijkt iets universeels. Het zegt iets over het ogenschijnlijke gebrek aan bezieling in een relatie. Wat als het eerste deel van een relatie, net als een leven, vanuit het aardse komt. Je wordt verliefd. Dat overkomt je. Dat is niet iets wat je doet.

Wat als je na een tijdje een relatie te hebben, dit moet omdraaien en dat je vanuit bezieling door intentie bij elkaar dient te blijven, om samen te groeien en ook door elkaar te groeien en juist elkaar donkere kanten en vooral die van jezelf onder ogen dient te komen.

Dit lijkt helemaal geen rare redenatie, mede omdat mensen na een scheiding vaak weer een zelfde type mens tegen het lijf lopen, en dezelfde thematiek hebben uit te werken, maar dan met een ander.

Evolutie

Zou het zo kunnen zijn, dat de mens niet zozeer in fysieke zin, maar vooral in meta-fysische zin evolueert en dat er niet een onderdeel kan achterblijven. Dan heb ik het over de moraal. Niet over de moraal van het narratief, maar over de moraal van het overstijgen van het oplossen van een probleem middels een conflict of een oorlog. Het oplossen van fundamentele problemen zoals klassen, ongelijkheid en onnodige schaarste.

Voorbeelden

Omdat steeds meer mensen lijken te ontwaken. Dit mede door vooruitgang op het gebied van al dan niet alternatieve therapieën. Ik vind het systemisch werk een heel goed voorbeeld. Het is makkelijker om over gevoelens te praten, in therapie te aan en daarmee trauma’s te helen. Mensen die dit doen, doen dit niet alleen voor zichzelf. Het collectief bewustzijn, onderbewustzijn, … het morfische veld … hoe men het ook wil noemen … omdat we verbonden zijn … doen mensen dit mede voor de mensheid als geheel.

Mediteren, Yoga, …. het zijn allemaal nog relatief nieuwe ontwikkelingen in het westen. Ik vermoed dat steeds meer mensen ontwaken en dan ook dus veel minder belang gaan hechten aan het aardse, aan hun nalatenschap. Het is per slot van rekening vooral de zie die iets wil meenemen. Die wil groeien. Waarom iets willen nalaten. Ja de wereld net iets mooier achterlaten dan je deze hebt aangetroffen. Dat zou mooi zijn.

Dit gaat op een geven moment niet onopgemerkt blijven, en het zal steeds meer mensen nieuwsgierig maken naar de eigen ziel. Ook de architecten van het huidige systeem en het leger mensen dat dit nu met veel macht in stand wil houden. De nieuwsgierigheid lijkt er al te zijn, en ik begrijp hel goed, de angst die er is, om het invulling te geven.

Later meer hier over.

mijn_spiritualiteit_ck7_MdlR

Mijn Spiritualiteit

CK7

Ik ben geboren in 1982 in een Rooms-Katholiek nest. Dat hield in dat ik ben gedoopt, communie en vormsel heb gedaan en als kind zo nu en dan op zondag naar de kerk ging. Ik herinner me ook broodmaaltijden tijdens de vastenperiode en ik heb weleens een blauwe maandag gezongen in het kerkkoor. Ik ging naar een Katholieke basisschool, waar vrij veel aandacht werd besteed aan de aanloop naar de communie en het vormsel toe. De kerk had een vrouwelijke pastor, pastor Starmans, een warme, hartelijke en open-minded vrouw in een ‘mannenwereld’. Ik vond het vooral wel gezellig met de andere kinderen uit mijn klas die hetzelfde pad liepen, verder brachten de verhalen en de kennis over de bijbel mij niet zoveel. Ik werd er niet door geraakt of door geïnspireerd.
Nu ik terugkijk herinner ik me vooral de momenten dat mijn vader ’s avonds mij naar bed bracht en ontspanningsoefeningen met mij deed.
En de momenten dat ik helderziende enge nachtmerries had en ik hierin serieus werd genomen. Voor mij toen heel vanzelfsprekend, achteraf zie ik dat hierin al een hele andere beweging zat.
Pas rond mijn 16e, toen ik met fysieke klachten bij een vrouw kwam met helderziende gaven, die mij in balans bracht, waardoor mijn klachten binnen een dag verdwenen werd er iets in mij wakker. Ik begon te ontdekken dat wat ik van binnen al wel voelde vorm kreeg en woorden, ik ging veel boeken lezen (de Alchemist, de Celestijnse belofte, Avelon) en bezocht zieners, healers en sprekers (Hans Stolp).
Ondertussen voelde de kerk al heel ver weg en ook mijn ouders gingen nauwelijks meer. Mijn vader gaf mij de inwijding voor Reiki 1 en Reiki 2. Magisch vond ik het, mijn energie te voelen en die van anderen. Ik werd gelijk enorm uitgedaagd, ontwikkelde migraine en moest noodgedwongen regelmatig thuisblijven, terwijl de wereld buiten lonkte.
Het was alsof ik aan de ene kant instapte in de sneltrein van het leven gevuld met studie, verliefdheden, jacht op adrenaline, erbij horen, buitenkant en aan de andere kant dwong de migraine mij om naar binnen te keren, stil te staan en voelde ik een grote behoefte aan diepgang, mystiek en spirituele ervaringen. Ik probeerde deze twee werelden te verenigen en stuitte nogal eens op weerstand, wat me een eenzaam gevoel gaf.
Thuis kon ik mijn verhalen, mijn spirituele zoektocht wel kwijt. Ik ging met mijn ouders naar verschillende lezingen en healers. De andere kant van mijn leven hield ik stil. Daar ging ik nogal eens op mijn bek. Verkeerde vriendjes, verkeerde keuzes, te vaak mijn grenzen over. Ik was ook nogal een portret en ging vaak in het drama, achteraf gezien vooral als test in hoeverre mijn vriendje een veilige stevige haven kon vormen.
Toen ik 22 was ontmoette ik R. Hij was de eerste die zich niet liet meevoeren met mijn ups en downs. Ik was gefascineerd en ook regelmatig hoogst geïrriteerd. We ontmoeten elkaar in een zelfde soort honger naar betekenis, diepte en spiritueel inzicht. Op het aardse vlak was hij al in rustiger vaarwater met een leeftijdsverschil van 8 jaar.
Samen vervolgden we de zoektocht. Ik in een cursus numerologie en tarot en hij in aikido, shiatsu en we lazen allebei veel boeken, bezochten lezingen van Hans Stolp.
Toen ik 25 was werd onze eerste zoon geboren, middels allerlei medische handelingen die ik met de kennis van nu niet had laten gebeuren. Het gevolg was dat hij onrustig was en ik met hem naar een energetisch therapeute ging. Deze vrouw bleek een real life safer en nadat ze entiteiten terug naar het licht had gebracht sliep hij die avond voor het eerst rustig in zijn eigen kamer door.
In 2012 kwamen we in een bewustzijn stroomversnelling. We hebben allebei een aantal Ayahuasca reizen gemaakt, wat zich qua ervaring moeilijk laat omschrijven. Ik zal toch een poging doen. Het was de ontmoeting met mijn ware zelf, mijn hogere zelf. Ik kon als het ware tappen uit al mijn waardevolle herinneringen vanaf de oorsprong. Dat bracht me in een staat van helder weten, helder voelen, helder zien. Alles werd begrijpelijk, ik werd opnieuw onderwezen en kreeg lessen over mijn leven nu. Het vroeg om overgave, controle loslaten, vertrouwen en een dosis lef.
Het belangrijkste komt na de reis en dat is het integreren in het leven zelf. Samen zochten en zoeken we hierin onze weg. Wat voor ouders zijn wij voor onze kinderen?
Hoe ziet onze relatie eruit, hoe ondersteunen en inspireren we elkaar en hoe vrij en autonoom laten we elkaar?
Ik ga dit verderop duiden aan de hand van logion 114 
De Ayahuasca laat een diepe indruk achter en R voelt zo’n verbondenheid dat hij de thee zelf thuis brouwt. Een bijzondere reis samen met mijn vader volgt en we begeleiden samen een stel. Nou is het in deze ook belangrijk het ademwerk te noemen. Eenmaal, middels de Ayahuasca, de plek ervaren te hebben van innerlijke rust en verbondenheid is het makkelijker om daar later ook zonder plantmedicijn naar toe te bewegen.
Ademwerk is een reis opzich. Ik merk dat ik makkelijker bij mijn emoties kom, vooral boosheid en verdriet.
Tijdens mijn werk in het Erasmusmc-Sophia tussen 2009 en 2017 heb ik altijd het gevoel gehad dat ik meerdere taken had. Aan de ene kant mijn werk als medisch maatschappelijk werker en het begeleiden van ouders met een ernstig ziek kind, anderzijds het begeleiden van overleden zieltjes naar het licht. Ik leerde in elk geval te onderscheiden welke energie van mij was en welke van ‘anderen’. Ik wist ook dat ik vanzelf zou voelen wanneer mijn werk daar klaar was, het losmaken hiervan viel me zwaar en het heeft een poos geduurd dat ik niet meer droomde over het Sophia.
Ik leer een vrouw kennen waar ik een intense periode mee beleef. Ik ervaar een zielsverbinding, voor het eerst met een andere vrouw. Ik word uitgedaagd in aanwezig zijn, contact maken, groter durven dromen, gaan staan, me uitspreken, echt zijn, niks verhullen.  Samen organiseren we een San Pedro weekend, daaraan voorafgaand ervaar ik zelf dit plantmedicijn tijdens een weekend samen. Ik ervaar hoe het is om vrij, zonder remmingen, te praten, te bewegen, mijn intuïtie te volgen no matter what.
Totdat de tijd aanbreekt dat ik voel dat ik dit contact wil loslaten.
De C. Periode breekt aan en vraagt van mij een wakker worden van weer een geheel ander kaliber. Ik heb het gevoel dat al het voorgaande wat ik in het kort beschreven heb een voorbereiding was op wat ik in het hier en nu ervaar. Ik word uitgedaagd om al mijn overgebleven, hardnekkige overtuigingen onder de loep te nemen en los te laten. Ik heb dit pad alleen te bewandelen, ik kom los te staan van vrienden en familie en ervaar een diep gevoel van onrecht, verdriet, boosheid en tegelijk ook vertrouwen. Ik heb het gevoel dat ik werkelijk Leef en mijn antennes staan op scherp.
Ik schep ruimte voor nieuwe inzichten, verruimd bewustzijn qua denken en voelen. Het knettert zo nu en dan in mij en ook tussen mij en R. Alles krijg ik direct terug gespiegeld door hem, precies dat waar ik altijd al naar zocht in mijn jongere jaren. Ik duik een stuk Indische familiegeschiedenis in en ervaar een heling in het systeem. Alsof ik toegang krijg tot een nieuwe bron van informatie en een nieuwe manier om deze te verwerven, namelijk middels intuïtief schrijven. Ik voel me ondersteund door mijn voorouders, ondanks dat ik tegen vele heilige huisje schop en dat me niet in dank wordt genomen door mijn ouders.
Ik voel dat ik tegen mijn grenzen aan scheur, tenminste mijn overtuiging van mijn grenzen. Ik wil erdoorheen breken, ik moet erdoorheen breken, het is tijd. Voorbij de angst, onzekerheid, mezelf klein houden, voorbij het idee dat ik dingen niet kan begrijpen, niet kan vatten. Voorbij het niet doorpakken, niet kiezen en blijven fladderen.
Geen gemakkelijke opgave en zeker niet in de context van de realiteit waarin we leven, maar daarom ook juist nu. Gedreven door een behoefte om mezelf voor eens en voor altijd te bevrijden, te vinden wie ik ben en wat ik te doen heb. Met elkaar als spiegel, partner, leraar. Waar het mannelijke en het vrouwelijke samenkomen, de twee 1 maken.

Thomas_ck7_MdlR

Thomas Evangelie - Logia en analogie

Wat biedt het me?

Mijn wederhelft R werd jaren geleden gegrepen door het Thomas Evangelie. Hij benoemde het tot het belangrijkste boek m.b.t. spiritualiteit. Hij vertaalde zelfs het hele boek naar het Engels, omdat het boek een internationale plaats verdient. 

Is hij dan zo’n kerkganger? Zo iemand die het alleen maar over Jezus, het geloof en de bijbel kan hebben? 

Nee, niks is minder waar. Hij noemt zelfs dat het in zijn geheel niet eens uitmaakt of Jezus nou wel of niet geleefd heeft. Nee, waar het om gaat zijn z’n lessen, universele lessen. 

Op enig aandringen ben ik het zo’n 2 jaar geleden ook gaan lezen en ja, ook ik werd erdoor gegrepen. Maar zoals bij mij wel vaker het geval is, het bleef bij ‘interessant’. 

Tot het nu, 2 jaar later, toch weer lonkt. Ok, ik zal eerlijk zijn, dankzij inspirerende en enigszins confronterende woorden van R. 

Wat maakt dat ik over alles schrijf, deel en nadenk, behalve over het Evangelie van Thomas? Inmiddels heb ik geleerd dat als R me ergens op attendeert het vaak zinvol is er gehoor aan te geven, omdat ik weet dat hij dat niet doet om me iets op te dringen of zijn gelijk wil halen. Andersom geldt overigens hetzelfde. 

Ik voel me vandaag wat in mezelf gekeerd, wat somber ook over de realiteit waarin we leven en hetgeen ons nog allemaal te wachten staat. De zon schijnt en normaal maakt dat me blij en outgoing. Nu zet het nog scherper neer in wat voor poppenkast we leven. 

Dus er vormde zich een gedachte in mij, als ik nu eens het Evangelie van Thomas nogmaals ga lezen en dit keer ga ik bewust voelen wat het me biedt. Wat doet het met me? Wat heb ik eraan? Welke gedachte, welke lessen, welke uitleg geeft me moed en inspiratie? Ondertussen ga ik hier per logion over schrijven. Ik ben oprecht benieuwd waar deze levenslessen mij brengen, ik laat me meevoeren. 

Gilles Quispel, Remembering Jung

“Jung was very different from the way people imagine he was. They think he was a very etheric, a very high-minded, spiritual, sort of a guru and a teacher and a Krishnamurti. But as a matter of fact, he was a very realistic, earth-to-earth man.” ~Gilles Quispel, Remembering Jung

phrase, denominate friendship love that is without wings, ” L’amitie” est 1’amour sans ailes,” meaning that it should be a permanent affection, and not easily to be obliterated. ” Ova d’un ora, pane d’un di, vino d’un anno, amico di trenta,” that is, eggs of an hour, bread of a day, wine of a year, but a friend of thirty years is best; and ” Azeyte, y vino, y amigo antiguo,” oil, wine, and friends improve by age. Friendship, Mon- taigne says, ” unlike to love, which is weakened by fruition, grows up, thrives, and increases by enjoyment; and being of itself spiritual, the soul is reformed by the practice of it.” And according to Sallust, ” Idem velle et nolle, ea demum firma amicitia est,” to have the same desires and dislikes, to love or hate the same persons, is the surest test of friendship. But instances of such exalted friendship, if they do exist, are very rare. ” Tantum ego fucorum, tantum perfidiae in hominum arnicitiis reperio, non in his modo vulgaribus, verurn his quoque quas Pyladeas vocant, ut mihi jam non libeat novarum peri- culum facere” I find so much dissembling,

says

Ayahuasca 2

De tweede reis. Ik weet niet meer wanneer deze was. Ik schat ongeveer een jaar later.

Wat ik nog we weet is dat  ik de hele reis maar één thema kreeg voorgespiegeld. Zie het kind in de ander. Zie het speelse, onschuldige, nieuwsgierige kind dat iemand ooit geweest is. Zie het zitten in de buik van de ander. Doe dat bij iedereen.

Ik vond het een mooie visie, maar ik wilde meer. Andere mensen die reizen hadden gemaakt met de ayahuasca die hadden hele gesprekken met wijze oude mannen of vrouwen. Dat wilde ik ook. Ik wilde de diepte in duiken. Maar de plant bracht me elke keer weer terug bij het zelfde. Want het enige dat ik te doen had, is te kijken naar het kind in de ander. En niet voor een dag of een week, maar voor een lange periode. En zo ging het uren achter elkaar. Maar, de boodschap was duidelijk.

 

Ayahuasca

ayahuasca

It is 2012. I was already used to not ‘following something’, but to find my own way through all the treasures. It promised to be a special year.

I once saw a BBC documentary with a man having a drink in the jungle and that seemed to be pulled inside out. He throws up, and looks like a different person afterwards. I’m going to do that one day. A thought I still remember.

Several years later, someone mentions it, as typically something I would do. Every year I immersed myself in the higher, in an alternative way, the indigenous, the mystical, the therapeutical  …… An energetic therapist who had meant a lot to us, by helping the children with sleeping problems, among other things, did not dare to do it herself, but had the idea that I ‘ran’, an emotion so deep, so it required something very potent. An old grief, where a therapist in the western sense of the word really does not ‘get around’ with a number of therapy sessions. It was her, ‘gut feeling’. And it suits you.

I search the net. The Sacred Journey.

Since then I made 9 journeys.

I decided to cook for myself. And later those around me.

A tough learning journey, with the lessons from the first few trips I made as a very vague form of guideline…. and the practical tips of a number of people….

The first journey

The birth, the caesarean section, the 11 day of the first contact with my mother and the chill of the first 10 days. The deep feeling of not being able to fall back on someone.

The music, the energy, the very clear seeing that is more feeling with images….? …. The beauty, the connections, the light….. the energy, the movement,…. the all that potential….. what a power

Hearing someone ask the question, ‘Is there more between heaven and earth’…… then I think….. WHAT…. the indescribable quantity of what is, in heaven, on earth, in the here and now…. It seems like such an odd question. Is there more. …

 

Since then I stopped brewing. The ‘authorities’ have become more aggressive towards any form of healing plant use for healing purposes and in search of the higher self and meaning in life.
People that wanted to make journeys were often searching for a thrilling experience and if possible in comfort without pain etc. A typical western phobia.

 

Ayahuasca

Ik maak mijn eerste reis op aanraden van een energetisch therapeut. Ze zegt ik heel diep verdriet heb en dat ik iets krachtigers zou moeten gebruiken om daar bij te komen, dan ‘reguliere’ therapie. Ze raad me aan om een Ayahuasca ceremonie te gaan doen. Ze zou zelf ook weel willen, maar durft niet. Ik ben gelijk ‘getrieerd’. Ik heb ongeveer 5 jaar er voor een stukje docu gezien op televisie waar een journalist van de BBC in de Amazone (Peru of Brazilië) een ceremonie bijwoont. Hij word ziek, moet kostsen, etc etc. Het ziet er uit of hij helemaal binnenste buiten wordt gekeerd. Ik weet dat ik toen al dacht, dat wil ik ook. Het iets dat me veel meer trekt dan bijvoorbeeld Bungee dumpen of parachute springen.

Ik besluit met te gaan verdiepen in de Ayahusca en een afspraak te maken om een reis te maken.

Een aantal maanden later kom ik aan in Gasselte om een reis te maken. Drie dagen gevast en ik heb geen idee waar ik aan begin.

Het is een heel weekend, maar op de eerste dag een sessie ademwerk en nog een aantal andere óefeningen’ om ook als groep in de ontspanning te komen.

Er zijn mensen die na het ademwerk naar huis gaan, omdat ze al gekregen hebben, waar ze voor kwamen.

Het was een weekend vol nieuwe deuren die open gingen. De schoonheid van de muziek verdiept. Ik kom in aanraking met smudgen… Voor mijn collega’s was ik al een zweverig type, omdat ik aan shiatsu massage deed, maar ik kom nu helemaal los zullen we maar zeggen.

Naast het beleven van de reis naar binnen, is het belangrijkste thema van mijn eerste reis mijn geboorte en het alleen zijn de eerste 11 dagen. Het gevoel niet te kunnen terugvallen op een ander. De leegte die mijn rug voelt.

Ben ook zeer onder de indruk van de begeleiding. Erik Spaans en twee vrijwilligers.

Gboorte Abel

Abel wordt geboren. Hij had de hele zwangerschap de bijnaam Arie. Pas na een tijdje kwamen wij er achter dat bij grootvaders (voor Abel overgrootvaders) aan Arie heetten. Als Mariska 20 weken is, maken wij een reis naar Bali.

De geboorte was voor mij een indrukwekkende ervaring. In het ziekenhuis werk Mariska ingeleid. Ze was een paar dagen overtijd en volgende de gynaecoloog werd Abel te groot. Mariska kreeg hierdoor een wezenstorm en bij de eerst perswee kwam Abel op aarde. Ik weet nog heel goed wat ik voelde. Ik voelde een diepe vrede met het feit dat we dood gaan. Een innerlijk weten dat het leven rond is. Een komen en een gaan. Omdat hij komt, is het logisch dat ik een keer ga.

Wat ik ook realiseerde, niet eerder zo sterk, is dat ik me ergens een  voorstelling van kan maken, maar dat het niet in de buurt komt van het werkelijke gevoel. Het gevoel vader te zijn van je eigen kind. Zo groot, dat het niet in de buurt komt van de beste poging er een voorstelling van te maken. Later zou ik me nog vaker realiseren. Het is belangrijk iets te ervaren om het te kunnen begrijpen.

 

Log in with your credentials

Forgot your details?