Wat biedt het me?

Mijn wederhelft R werd jaren geleden gegrepen door het Thomas Evangelie. Hij benoemde het tot het belangrijkste boek m.b.t. spiritualiteit. Hij vertaalde zelfs het hele boek naar het Engels, omdat het boek een internationale plaats verdient. 

Is hij dan zo’n kerkganger? Zo iemand die het alleen maar over Jezus, het geloof en de bijbel kan hebben? 

Nee, niks is minder waar. Hij noemt zelfs dat het in zijn geheel niet eens uitmaakt of Jezus nou wel of niet geleefd heeft. Nee, waar het om gaat zijn z’n lessen, universele lessen. 

Op enig aandringen ben ik het zo’n 2 jaar geleden ook gaan lezen en ja, ook ik werd erdoor gegrepen. Maar zoals bij mij wel vaker het geval is, het bleef bij ‘interessant’. 

Tot het nu, 2 jaar later, toch weer lonkt. Ok, ik zal eerlijk zijn, dankzij inspirerende en enigszins confronterende woorden van R. 

Wat maakt dat ik over alles schrijf, deel en nadenk, behalve over het Evangelie van Thomas? Inmiddels heb ik geleerd dat als R me ergens op attendeert het vaak zinvol is er gehoor aan te geven, omdat ik weet dat hij dat niet doet om me iets op te dringen of zijn gelijk wil halen. Andersom geldt overigens hetzelfde. 

Ik voel me vandaag wat in mezelf gekeerd, wat somber ook over de realiteit waarin we leven en hetgeen ons nog allemaal te wachten staat. De zon schijnt en normaal maakt dat me blij en outgoing. Nu zet het nog scherper neer in wat voor poppenkast we leven. 

Dus er vormde zich een gedachte in mij, als ik nu eens het Evangelie van Thomas nogmaals ga lezen en dit keer ga ik bewust voelen wat het me biedt. Wat doet het met me? Wat heb ik eraan? Welke gedachte, welke lessen, welke uitleg geeft me moed en inspiratie? Ondertussen ga ik hier per logion over schrijven. Ik ben oprecht benieuwd waar deze levenslessen mij brengen, ik laat me meevoeren.