Dat zullen we nog weleens zien

Toen ik R. ontmoette schreef hij in zijn eerste mail aan mij dat hij niet ‘geloofde’ in lange relaties, oftewel hij was er niet klaar voor en waarschuwde mij dat ik niet teveel moest verwachten. 

Als ‘stier’ had hij me geen groter plezier kunnen doen. Dit gaf me precies de uitdaging, de rode lap, waar ik op hoopte. Ik dacht bij mezelf: ‘dat zullen we nog weleens zien’….wat dat betreft had ik behoorlijk wat zelfvertrouwen…

Met mijn mate van zelfverzekerdheid heb ik me ook vaak te overmoedig opgesteld trouwens. Als ik dan ergens niet uitkwam of ik was vastgelopen vond ik het lastig om hulp te vragen, want ik kon tenslotte alles zelfstandig…

Als ik terugkijk heeft mijn zelfverzekerde houding me ook veel opgeleverd. Ik was ervan overtuigd dat ik mijn rijbewijs in 1 keer zou halen, toetsen op school, ik wist heel goed hoe ik een geweldig werkstuk moest schrijven, hoe te reflecteren op mezelf, wat de leraar wilde horen en lezen. Ik wist ook veel mannen om mijn vingers te winden. Ik wist dat aantrekkelijkheid alleen op den duur te saai zou zijn en pakte ze vooral in met mijn eigenzinnigheid, diepzinnige vragen, scherpe analyses. Ik verwachte behoorlijk wat van anderen en van mezelf. 

R. spiegelde dit en gaf me een (lekker) koekje van eigen deeg. Gister vond ik mijn dagboek van de eerste periode met hem. Wat heb ik me vaak klein gevoeld, onzeker, bozig, gefrustreerd. Bij hem werkte mijn gebruikelijke houding niet, hij was niet openlijk onder de indruk. Hij daagde me uit om het laagje onder mijn ‘houding’ te laten zien. Tegelijkertijd bood hij een gevoel van veiligheid, juist omdat hij me ‘doorzag’ voelde hij veilig. Ik kon echt mezelf zijn, zonder restricties. 

Hij daarentegen was vrij gesloten. Waar ik alle emoties regelmatig in hoog afwisselend tempo liet zien bleef hij op de vlakte. Door mijn openheid en wil om mezelf te leren kennen opende hij ook steeds meer. Zo bloeiden we allebei op en het was al gelijk helder, we kozen hierin niet de makkelijkste weg. 

Zo ook deze periode…die zeer zeker als een belangrijke dan wel de belangrijkste periode in de wereldgeschiedenis te boek zal staan. 

Het moeilijkst vind ik het zoeken naar rust in het hier en nu. We leven al een hele poos een leven wat niet meer past bij hoe we wonen. We wonen in een groot, duur, mooi huis, maar leven een soort off grid leven in de stad. Het huis is te groot geworden voor onze manier van juist ‘kleiner’ leven. 

Onze kinderen geven we momenteel thuisonderwijs, terwijl ik ze dolgraag op een leuke school zou zien met vrienden en alles wat erbij hoort. Ik genoot altijd van het halen en brengen naar school, het ritme wat het geeft, de sociale contacten, de terugkerende feesten, ik genoot ook van werken, een eigen leven naast het gezinsleven. 

Gister hebben we ademwerk gedaan. Ik en de oudste, later kwam de middelste er ook bij omdat ze wakker werd van de harde muziek…Vlak daarvoor hadden de oudste 2 een (Osho) kaart getrokken, wat prachtig aansloot bij hun en mijn thema’s. Het ging voornamelijk over denken dat je niet vrij bent en aan de ketting ligt, maar ondertussen is het slot open en ligt alles open. Alle gedachten rondom hoe ik het zou willen en de onrustige gevoelens die dat teweegbracht voelde ik in mijn benen. Ik liet ze los, ademden ze los, trilden ze los. 

Stoppen met denken aan hoe het was, hoe het hoort, wat naar beneden trekt, wat zwaar maakt. Maar meer visualiseren van een zonnige toekomst. 

Hoe ik een wereld zie zoals hij kan zijn. De wereld op haar mooist, efficient, liefdevol, een plek om te leren, te groeien, te verbinden, te rusten, te genieten…maar ook om alles van het menselijke aspect te ervaren, ook heftige emoties zoals rouw, verlies, pijn, verdriet en boosheid.  Dit alles in openheid en transparantie. Waar je de tijd krijgt om te rouwen, waar boosheid niet opgekropt hoeft te worden, verdriet niet ingeslikt. 

Ook nu helpt de rode lap mij. Soms ben ik mijn eigen rode lap. Dan word ik zo boos op al mijn stemmetjes die zeggen: ‘het gaat niet goed M, je moet nu toch echt een plan hebben, het lukt je nooit om een huisje te huren op een fijne plek, het lukt je nooit om werk te vinden, het lukt je nooit om voor jezelf te beginnen, hoelang hou je jezelf nog voor de gek.’ 

De stier in mij briest en stuift op deze gedachten af, hij verpletterd ze en denkt: ‘dat zullen we nog weleens zien’!!!!

Visualiseren

Visualiseren van een samenleving, een wereld na de ‘great awakening’.

Ik volg al een tijdje een aantal mensen op social media. Sommigen noemen het asociale media, en blijven waarschuwen, dat het toch allemaal niet te vertrouwen is. Dan is de vraag, vertrouw [jij] de mainstream wel? De naïviteit straalt er van af. Net als mensen die roepen ‘ik geloof in de wetenschap’ en ‘ik geloof in het goede van de mens’. Alsof er 1 wetenschappelijke mening is, en alsof mensen niet meer in staat zouden zijn tot gruweldaden? Zo is er op sociale media een veelheid aan mensen die met hun talenten en op hun eigen manier delen. Zo zijn er een aantal vrouwen die met behulp van tarot kaarten leggingen doen en reflecteren op wat er op dit moment in de wereld gaande is. Aan de manier waarop zij werken is duidelijk te zien, dat het niet vooraf ingestudeerd verhaal is, er wordt live geschud en getrokken. Tevens worden de kaarten zeer snel geïnterpreteerd. Omdat ik mezelf al enige tijd in de wereld van het alternatieve, esoterische begeef, heb ik al redelijk wat kaarten voorbij zien komen, en kan ik voor mijzelf wel beoordelen, of iemand de duiding doet in lijn met de ‘betekenis’ van de kaart, of bij de interpretatie deze wel heel ver oprekt.

Gisteren was er iemand die een oproep deed aan de lichtwerkers van deze tijd. Visualiseer de wereld na de awakening. Het gaf mij een ‘boost’ aan positieve energie. In plaats van weer kijken naar alle nieuws ‘feiten’ rond de crisis, de energieprijs, woningtekort, transgender marketing, dreiging van mogelijke oorlogen, medische apartheid en nog veel meer mens-gemaakte onrust bracht het mij in  een positieve opbouwende energie.

Kan ik het mij visualiseren, kan ik mij er iets bij voorstellen? Ja zeker. Dat is helemaal niet zo moeilijk. Een wereld waar mensen op een waardige manier omgaan met de natuur, de planten en dieren. Niet als bezitters van de natuur, maar als onderdeel van de natuur.

Wat nog meer? Nou een school, waar kinderen met plezier naartoe gaan, thuis komen en overduidelijk veel geleerd hebben en er energie van hebben gekregen: ‘Volgende week gaan de kinderen op kamp. Een week in een soort van openlucht museum leven, in huisjes in groepjes van 8, zonder elektriciteit. Ze gaan leren vuur maken, water zuiveren, potten bakken, eigen kruk maken van hout, met een mes leren omgaan, ….. ze mogen blij zijn dat ze niet met de hand hoeven wassen, maar de vuile was mee naar huis mogen nemen.’

Authentiek leiderschap, op zowel lokaal, regionaal als nationaal niveau, groepen mensen die mede via internet best practices uit andere delen van de wereld hebben gezien en zich hebben laten inspireren, zelf aan het delen zijn, ‘wat werkt en wat niet’, en voor de meest uiteenlopende onderwerpen plannen maken. Er wordt online gestemd, want iedereen is aangesloten en kan elke dag zijn of haar stem uitbrengen via internet. Los van een stelsel van partijen krijgen groepjes professionals en enthousiastelingen de kans hun plannen te presenteren en de verantwoordelijkheid om voor een bepaalde periode voor het algemeen belang leiding te nemen en sturing te geven aan bepaalde aspecten van de samenleving. De sturing en hiërarchische controle lijkt omgeslagen te zijn, naar vooral verbindingen gericht op het uitwisselen van ervaringen en van elkaar leren.

Wie had kunnen denken dat er zo weinig voor nodig was om te zien dat men nergens op aarde nog in schaarste, in armoede hoeft te leven?

‘Ik loop door de straat en de ene winkel is nog leuker dan de andere. Er zijn er ook niet zo veel meer, die het zelfde zijn. Iedereen geeft zijn eigen kleur aan zijn of haar eigen onderneming.’

‘Ik ga bij een vriend op bezoek in het ziekenhuis Hij heeft zijn been gebroken met skateboarden. Daar was hij ook wel wat oud voor, maar een oude jongensdroom ‘moest’ nog in vervulling gaan. Heel lang ging het goed, totdat hij overmoedig werd.

‘Wat drink je’?

‘Oh, dat is kruidenbouillon, dat krijgen we elke middag. Het eten is hier heerlijk, ik kom hier helemaal op krachten. We hebben niet lang, want zometeen komt er iemand om mij te masseren. Het enige echt vervelende is dat de douche na een aantal minuten automatisch op koud gaat en de zusters staan er op dat ik er onder blijf staan voor twee minuten, totdat ik ontspannen ben. Daarna voel ik me inderdaad lekker, maar ik kijk er echt niet naar uit. Een warm bad, dat hebben ze hier niet, en verlang ik echt naar. Wat gebeurt er in de buitenwereld? Ze hebben hier geen radio en televisie met nieuws, alleen ontspannende muziek. Is er nog iets interessants gebeurd?’

‘Ach, wat kan jou het schelen. Je bent nu hier. Zodra je er uit bent, ben je zo weer bij. Niets schokkende in ieder geval.’

Tekst: MvA_r

Hier een link met een filmpje van Graham Hancock. Kijk vanaf 7:44

Marktplaats

De komende dagen gaan wij meer spullen op marktplaats zetten, voor de verkoop. Indien U naar de foto’s gekeken hebben die wij voor de verkoop van het huis gemaakt hebben en dingen hebt gezien die U mooi vindt kunt U ons een mail sturen. De meeste dingen gaan in de verkoop, dus als U er een redelijk bedrag voor over hebt, komen wij er vast wel uit. Behalve zeer kleine en lichte voorwerpen, graag in Schiedam ophalen.

 

https://www.marktplaats.nl/u/buurman-de-la-rambelje/14164893/

de Schreeuw

Oerkreet

De indringende geur van Aya dringt mijn wezen binnen…R. Is aan het brouwen…

Misselijkheid komt op…behoefte om diep te zuchten…ik voel een fascinatie van zowel afkeer als aantrekking…een verlangen…met mijn ogen dicht is de bewustzijnsstaat zo dichtbij, zit ik er al in… 

Onze terugkeer naar Nederland was vreselijk….weer terug bij af, nieuwsgierige blikken op straat, ons huis weer betreden wat al niet meer voelt als ‘ons’ huis. Ondanks vlotte en fijne verkoopprocedure met nieuwe mensen bleef vooral het gevoel knagen, ‘waar nu heen’? Onze meest waardevolle spullen achtergebleven in Hongarije…’waren we maar weer daar’…

Weer die troosteloze winkelstraat, die bekende speeltuintjes, dit hadden we toch achter ons gelaten…

Alles gaat in golven en tijd is relatief, dus bovenstaand gevoel was er wellicht een uur, of een dag, of zo nu en dan, ik weet het niet meer, het maakt ook niet uit. Ik ben altijd goed geweest in relativeren en de betekenis ergens in herkennen. We zijn terug, hebben dingen af te ronden en we vinden wel weer ergens een plekje. 

Zodra mijn hoofd zich ging bemoeien en ik in de regelstand ging werd ik teruggefloten. Ik heb gesolliciteerd, uitgezocht hoe ik als hulpverlener een skr registratie voor elkaar zou kunnen krijgen, gekeken voor sociale huurwoningen, bedacht waar te willen wonen….maar het werkt zo niet meer. Ik ben niet zo ver gekomen om vervolgens weer op ‘de oude manier’ mijn leven te ordenen. 

Loslaten, overgave, nog meer alle ideeën loslaten, zonder kennis over waar te wonen, waarmee geld te verdienen, kinderen wel of niet op school, hoe of wat, het valt niet aan elkaar te regelen, niet zonder terug gezogen te worden … tot het bot, mijn hoofd zocht alle mogelijke uitwegen om toch stiekem vast te blijven houden aan overtuigingen over hoe het hoort, alles om maar weer het gevoel van veiligheid te ervaren. 

Dat gevoel van veiligheid heb ik in mezelf te voelen en ervaren. My god wat een klus weer. Het leven leven in het nu zoals ik het wil, ongeacht of de locatie klopt, of het volgens de regeltjes mag en geregeld is, ongeacht wat anderen ervan vinden, ongeacht hoe de toekomst eruit ziet. 

Stilstaan terwijl het van binnen stormt, alle onrust, gedachten, angst, verdriet en boosheid voelen…elke keer als ik het niet meer wist en ik keerde naar binnen en sprak hardop uit wat ik nodig had of wat ik voor me zag of ik vroeg ondersteuning, gebeurde er iets wat zorgde voor een lichtpuntje….Telkens werd ik bevestigd in mijn vertrouwen…wow ik kan zelf creëren en scheppen en manifesteren….

Volgende week bezoeken we een prachtig juweeltje in het bos in Dalfsen waar we komend half jaar terecht kunnen. Werkelijk een zegen, precies wat we nodig hebben, precies zoals ik het me voorstelde. Een Hans en Grietje huisje in NL. 

De aya laat me niet los…ze brengt me terug bij mijn OERKREET tijdens een van mijn reizen. Tijdens de reis gaf het me een zenuw gevoel, een gevoel van ‘phoe werkelijk, is zoiets groots voor mij weggelegd’…. Dat gevoel is al een tijdje bij me terug…het voelt alsof mijn hart fladdert…en ook hier is overgave het antwoord, ik kan het met mijn hoofd niet bedenken hoe ‘de schreeuw’ te plaatsen…het borrelt in me, het bruist, er zit zoveel leven, er wil zoveel uit…. 

Ik laat het eruit, ik geef me over, ik vertrouw op mijn pad, ik verbind me met mezelf, met ‘het hogere’, met ‘de’ natuur en ik verbind me met andere mooie zielen …

Luister naar de muziek, de oerkreet van de vrouw in het fragment voelt als ‘mijn schreeuw’ 

Ik deel hem met je…

Hieronder een link naar het fragment dat een inspiratie is voor de Schreeuw. En het samenkomen van het licht en het donker. De onschuld en het wetende wezen.

Thuis school tekenen en schilderen

In de thuis school geven wij teken en schilderles. Naast de geometrie lessen met behulp van het youtube kanaal, waarin een mooie overlap met wiskunde te herkennen is, ook meer realistisch tekenen en schilderen. Het inkleuren en zelf maken van manadala’s en op termijn zelf het abstract leren schilderen. De dieren zijn een opmaak naar het in perspectief kunnen tekenen en schilderen van mensen.

Sterker door toegevendheid. S. Robinson

We verschijnen op aarde, als van elkaar gescheiden wezens met een verschillende bestemming. Maar zoals elke afzonderlijke regendruppel deel uitmaakt van de zee, zo maken wij deel uit van de oceaan van bewustzijn. Het lichaam van God. Bereik liefde en innerlijke vrede door er volledig op te vertrouwen dat wij alleen 1 familie zijn. Leg de lat van angst, jaloezie en wrok af; Kijk op, op de vleugels van begrip en ga het land van mededogen binnen, waarbinnen geen beperkingen zijn (ook niet zonder QR code) – Dan Milleman

Sommigen denken dat we sterker worden door vasthoudendheid; soms worden we het door toegevendheid. Sylvia Robinson

Logion 114

Logion 114

Het Thomas evangelie bestaat uit 114 logia, analogieën, universele wijsheden die ieder op zijn of haar manier kan toepassen in het leven. Wijsheden die een weg vormen naar het vinden van je Christus bewustzijn. De teksten komen uit de begintijd van het Christendom en het evangelie van Thomas is de meest oorspronkelijke brontekst van de Gnosis. Het is in 1945 weer teruggevonden. De teksten wijken sterk af van de andere evangeliën.

Bron: Thomas evangelie: Bram Moerland.

Mensen die teksten hebben vertaald en er zeer door gegrepen zijn, zijn o.a. Gilles Quispel, Bram Moerland, Marcel Messing en Elaine Pagels.

Afgelopen jaren is Rogier intensief bezig geweest met het lezen en vertalen van het Thomas evangelie, de uitvoering van Bram Moerland. Er valt veel over te zeggen, hele boeken zijn er al over geschreven, maar het meest intrigerend en tevens onbesproken of wellicht onbegrepen logion is 114. Een tricky onderwerp:

Gelijkwaardigheid van vrouwen

‘Simon Petrus zei tot hem:

Stuur Maria van ons weg, want vrouwen zijn het leven niet waard.

Jezus zei:

Zie, ik zal mij met haar verbinden en haar tot mens maken, opdat ook zij een levende geest wordt, net als jullie mannen Want ook iedere vrouw die mens wordt zal het koninkrijk der hemelen binnengaan.’

Jezus zegt: ik verbind me met haar, zodat ze zichzelf tot ‘man’ kan maken, dus niet: ‘ik maak haar tot man.’

In het engels betekent ‘men’, zowel man als mens.

Er is veel te doen om de juiste vertaling van de teksten. Veel woorden lijken subtiel verdraaid, maar geeft een compleet andere betekenis. Vaak werd er gezegd, ‘Jezus leidt haar…’, dit geeft het idee dat hij vind dat zij geleidt moet worden en dus van mindere waarde is. Niks is minder waar.

R: ‘er zijn verschillende evangeliën, waarom die er zijn is continue een discussie over wie heeft er nou gelijk en welke interpretaties zijn beter? Ik geloof daar niet in. In geloof dat er verschillende evangeliën zijn, lees: levenswijsheden, die passen bij verschillende fasen in het leven. Sommigen zijn nep, geschreven door de katholieke kerk om mensen juist beheersbaar te maken, af te houden van hun goddelijke vonk.

Ik beschouw de evangeliën als levenslessen, als wijsheden voor het begrip krijgen van het meta fysische, de wet van het universum. Niet de wet van moeder aarde of de wetten van de natuur. Die zijn heel duidelijk, leven en dood.

De wet van het universum, het karmische is niet zo makkelijk, net als het vinden van jezelf, of de zin van je leven.

Nu zijn er in de verschillende levensfasen hele verschillende richtlijnen te begrijpen en/of van toepassing. Dus om een voorbeeld te geven: een kind leer je, ‘je mag niet stelen’, toch leer je later in o.a. het verhaal van Robin Hood, het verhaal van Zatouichi en andere mythologische verhalen dat dit niet zo zwart-wit is. Je kan je vraagtekens zetten als je van een rijke steelt en geeft aan de armen, of je steelt een brood voor je zieke arme opa.

Thomas evangelie past bij het vinden van het Christus bewustzijn.’

Mannen en vrouwen verschillen van elkaar.

De man ‘moet’ in het leven leren van het hoofd naar het hart te bewegen via de buik.

De vrouw ‘moet’ leren vanuit de buik naar het hart te bewegen via het denken.

De vrouw heeft haar maandelijkse cyclus. De natuur geeft haar fysieke transities. Het is helder wanneer zij vruchtbaar wordt, wanneer haar evolatie is, wanneer ze bloed, wanneer ze zwanger raakt, wanneer het tijd is om te baren. De pijn, het ongemak horen erbij en zij heeft hierin voor zichzelf te zorgen. Een vrouw is een zijns wezen. Ze heeft te zakken in haar bekken, ze heeft aanwezig te zijn. Ze heeft mee te bewegen op haar natuurlijke ritme.

De man heeft deze fysieke transities niet. Hij bloedt niet maandelijks. Hij heeft zelf iets te doen, hij heeft zelf te bloeden zo nu en dan. Niet om na te streven, maar als resultante. Als een man zijn werk doet, zich fysiek, mentaal, geestelijk uitdaagt dan zijn er momenten dat hij zich snijdt, dat hij gewond raakt, op alle vlakken. Hij heeft verantwoordelijkheid te dragen, pijn te verduren. Bij een vrouw zit dit al in de natuur.

In vele oeroude tradities is het vooral de vrouw die de eerste 7 jaar voor haar kinderen zorgt.

Als de zoon 7 jaar is wordt het ‘weggehaald’ bij de moeder om bij zijn vader tot man wording te komen. Meisjes blijven bij de moeder, de natuur zorgt er al voor dat ze voor het eerst ongesteld wordt en daarmee dus vruchtbaar. Ze heeft hierin te leren om goed voor zichzelf te zorgen, zodat ze haar eigen natuur kan leren kennen en ondersteunen. Ze heeft te leren zichzelf lief te hebben. Ze heeft te leren zich goed te voeden, handig te worden met haar handen, dingen te maken. Het heet niet voor niets ‘op-voeden’ en ‘op-groeien’. Dat gaat gepaard met genieten en spelen en stoeien en ook met pijn en onzekerheid en ongemak.

Hoe voorkom je dat je dochter op een punt komt dat ze later niet meer in de spiegel durft te kijken?

Hoe zorg je ervoor dat je dochter later in de spiegel kijkt en denkt, wow wat een mooi mens, wat een sterk lijf.

Heb je haar geleerd goed voor zichzelf te zorgen? Wat voeding met haar doet? Zichzelf te respecteren, zodat ze van nature haar grenzen aan kan geven? Heb je dat zelf geleerd van jou moeder? Leefde zij dat voor?

Er is een gulden middenweg tussen je kind volledig vegan laten eten en het kind alles te geven wat het maar lekker vind. Genieten van chocolade en chips, maar met mate. Geen patroon van elke avond een scherm en chips en frisdrank…maar zo nu en dan, genieten van heerlijk wegzakken in een serie, nadat je een hoop andere dingen hebt gedaan…of nadat kinderen lekker (buiten) hebben gespeeld. Niet als zoethoudertje, lekker rustig voor de ouders. Dat het op sommige tijdstippen, zo vlak voor het eten, handig is als een kind even wat kijkt is natuurlijk prima.

Bij de jongens zit het in het meta fysische. Het groeien moet worden geïnitieerd. Als dat niet gebeurd blijven het kleine jongens die niet leren om door te zetten, om iets te creëren met hun handen, om verantwoordelijkheid te nemen, om kritisch te denken, om zich uit te durven spreken.

Als de jongste 7 jaar is, is het tijd voor de vrouw. Het is dan aan de man om aanwezig te zijn, ruimte te geven, een stap terug te doen in zijn carrière.

Logion 114: ‘ik trek me tot haar aan, om zelf man te worden, dat zij zichzelf tot man kan maken.’

Dat betekent dus niet dat zij geen gelijkwaardig mens is, het betekent ook niet dat ze de eerste 7 jaar volledig thuismoeder moet zijn.

Alles wat ik schrijf gaat over de mannelijke en de vrouwelijke energie in ieder mens. Het gaat om de juiste balans vinden, elkaar hierin ondersteunen en uitdagen.

De balans lijkt in veel gevallen zoek momenteel.

Als de man volledig blijft opgaan in zijn carrière komt de man er op een dag achter dat hij een groot deel vervreemd is geraakt van zijn kinderen. Hij weet niet wat er in ze leeft, waar ze zich mee bezig houden, wie ze in wezen zijn, daarmee mist hij een deel van zichzelf. Hij heeft ook niet kunnen genieten, spelen, stoeien.

De vrouw blijft haar hele leven ‘de vrouw van’ en komt zelf tot niks. Ze blijft in het ‘zijn’, dienstbaar tot haar dood. Zoekend naar de betekenis in haar leven, ze wil wel een keer een andere baan, maar het leidt niet tot verandering.

Of de andere kant, ze werkt zich een slag in de rondte, om maar vooral niet te verworden tot diegene die ‘thuis zit’ en drijft steeds verder af van haar natuur, waardoor ze uiteindelijk met een burn out toch thuis komt te zitten.

Ze verwijt zichzelf dat ze te dik is (of dat nou wel of niet realistisch is), dat ze te weinig de femme fatale is, te weinig energie heeft, te weinig aanwezig is bij de kinderen, te snel geïrriteerd en niet toe komt aan de dingen die ze leuk en/of belangrijk vindt. Ze ‘moet’ opnieuw leren zichzelf te vinden, te herinneren wie ze in wezen is en daarnaar leven. Er zijn uiteraard allerlei voorbeelden te geven, het punt is dat vaak de balans zoek is.

Je denkt nu misschien dat ik overdrijf, maar ga maar na hoeveel mensen er scheiden momenteel. Hoeveel mensen zijn ziek? Hoeveel mensen zijn burn out? Hoeveel mensen hebben stress, hoeveel mensen zijn verslaafd, verslaafd aan liefde, aandacht, werk, eten, spullen kopen, bevestiging, seks, drank, drugs en zoeken naar afleiding, verdoving of juist naar de spanning om maar het gevoel te hebben dat ze leven?

Het vrouwelijke deel heeft zich te verbinden, te zijn, te zakken en het mannelijke deel heeft grenzen te trekken, te initiëren, te creëren en te doen.

Je hebt zelf als vrouw betekenis te vinden. Je hebt zelf dus je ‘mannelijke deel’ te integreren. Dat gaat niet vanzelf. De vrouwelijkheid is je gegeven, het is je natuur, je cyclus, vruchtbaarheid, het baren (niet voor elke vrouw)…. Het mannelijke, de betekenis in je leven, heb je te initiëren, net als bij de jongens in man wording.

En nu ik

Mijn jongste is 7 jaar oud. Mijn man heeft zijn baan, carrière, status al opgegeven. We zijn naar een plek verhuisd waar ik mezelf altijd al zag wonen. In de natuur, dichtbij een grote stad, een hans en grietje huisje met een grote tuin, aan een doodlopende straat, zodat kinderen veilig buiten kunnen spelen. We wonen in het buitenland, wat gelijk betekend dat we weinig tot geen ‘sociale verplichtingen’ meer hebben.

Mijn neiging is nog steeds om vooral in de zorg modus te gaan. Er valt een hoop te gebeuren terwijl we al kamperend in de tuin ons huis aan het verbouwen zijn met drie kinderen om ons heen die de hele dag honger hebben, omdat ze zo hard groeien. Het is heel verleidelijk om te denken, eerst alles regelen, eerst alles verbouwd, eerst alle was gedaan, eerst alle spullen op zijn plek, eerst de kinderen op school…. etc.

De verleiding is ook groot om me achter Rogier te verschuilen, hij kan een professionele shiatsu massage geven als opgeleid therapeut, hij heeft de Wim Hof instructeurs opleiding gedaan, hij kan goed klussen en timmeren, hij heeft al die kennis over de wereld, hij heeft al die boeken gelezen, hij kan lesgeven, hij heeft al die tomeloze energie, hij kletst wel lekker…..

En toch…. Ik wil niet ‘de vrouw van’ zijn en hij wil niet een vrouw die de vrouw van is.

Ik voel het altijd in mijn buik als mijn intuïtie of ‘mijn hogere zelf’ me een boodschap geeft die ik spannend vind. Vaak heeft dat te maken met een confrontatie die ik uit de weg ga.

Het is zoveel makkelijker en prettiger om mee te bewegen met ‘de ander’, ondanks dat ik van binnen iets heel anders voel.

Als ik hier dieper op door voel komt er:

Intiem

Intimiderend

Diep, dieper…

Genadeloos

Veeleisend

De nieuwe wereld – de potentie – de visionair

Het bij de kladde pakken

Als ik daar zelf verder over nadenk komt er:

Leven in het nu betekent voor mij leven in de realiteit.

Vanuit de buik, naar het hart, via het denken:

Toen ik boosheid en onrecht voelde (buik) over de mondkapjes op de basisschool, ging ik verder onderzoeken, gesprekken voeren, verdiepen (denken) en dat resulteerde in de actie om ze thuis te houden. Leven vanuit het hart.

Ik zie veel toxische energie in de wereld, in het collectief.

Toxische vrouwelijkheid:

– de ‘madonna’, het verleiden, de man bespelen om iets gedaan te krijgen. Hier heb ik me ook schuldig aan gemaakt in het verleden.

– de mater, de moederlijke bezorgdheid, doe normaal, doe mee, terug in de kudde. Hier heb ik veel mee te dealen gehad.

Toxische mannelijkheid

– oorlog voeren, verdeel en heers

  • het doodslaan, mijn waarheid is de waarheid, je bent met me of je bent de vijand. ‘Ik volg gewoon het RIVM’, de autoriteit. ‘Ik volg de wetenschap’, niet meer zelf nadenken, te bang voor uitsluiting.

Wat heeft de wereld nodig?

Krachtige wijze vrouwen, die contact hebben met zichzelf, zich weten te verbinden met hun natuur en zowel hun vrouwelijke als mannelijke deel verstaan en uitdragen. Die dus een betekenisvol leven leiden en daarmee hun ‘Christus bewustzijn’ hebben gevonden en leven.

Mannen die denken met het hart. Mannen die zorg kunnen dragen, aanwezig kunnen blijven als het moeilijk wordt, die zich uit durven spreken, die laten weten waar ze staan, die een stap terug durven zetten voor hun eventuele partner, die hun handen uit de mouwen kunnen steken. Ja, ik beschrijf hier grotendeels mijn eigen vent en geloof me, (maar dat doet je vast wel) hij heeft ook tekortkomingen en onzekerheden.

Het gaat erom de balans te vinden in jezelf en in je relatie. Het gaat er niet om het perfecte plaatje te vormen.

Het is zo moeilijk voor te stellen hoe de wereld er ook uit zou kunnen zien. Oftewel, ik vind het moeilijk voor te stellen…Een wereld met authentiek leiderschap, een heel nieuw schoolsysteem, een gezonde gezondheidszorg, van internationaal naar meer lokaal en regionaal, supermarkten met vooral gezonde en verse onbespoten producten, hernieuwde landbouw…(inspiratie vanuit Satisch Kumar).

Wat ik nou ga doen? Hoe ik inkomen ga genereren Ik weet het (nog steeds) niet precies…

Of de kinderen hier in Hongarije gaan aarden en hun plek vinden op school? Ik weet het niet zeker…Doen we het daarom toch maar niet? Of gaat het er in het leven om om uit te zoeken wie ik ben en hoe ik de beste versie van mezelf kan worden, mijn volle potentie leven?

Ik wil bijdragen aan de nieuwe wereld, ik wil er zijn voor mijn medemens, ik wil er zijn voor de jonge mensen…Wanneer ik dit volledig kan leven….wanneer die nieuwe wereld daadwerkelijk is?

Het is voorlopig nog switchen tussen realiteiten. Ondertussen is het aan een ieder om hierin zijn of haar verantwoordelijkheid te nemen.

Welke eerste stap is er te zetten? Waar voel je in je buik dat je iets te doen hebt, maar het niet durft? Hoelang blijf je dat onderbuik gevoel negeren? Zeggen we niet altijd tegen onze kinderen dat als ze een ‘niet pluis’ gevoel hebben ze het niet moeten doen? Wanneer gaan we dat ook echt zelf doen? Wanneer leven we het voor? Hoe komt het dat we massaal films en series kijken die altijd gaan over een personage dat buiten ‘de meute’ valt, ergens goed in is, dan gaat er iets mis en uiteindelijk met doorzettingsvermogen en verbinding met anderen door ze te leren vertrouwen en toe te laten wordt het een groot succes….We kunnen de zoveelste film opzetten voor een ‘feel good gevoel’, of we kunnen het gaan leven….

Het leven leven waar je van droomt,

In de realiteit,

In het besef dat dit momenteel niet wordt bevorderd, gestimuleerd,

Dus met ogen en oren wijd open,

Met een kritische blik.

Haal je kinderen van het scherm,

Zorg dat ze zich leren voeden,

Leer ze koken,

Laat ze meehelpen,

Bedenk wat ze te leren hebben,

Leer ze te ontspannen,

Geef ze de ruimte…

Ga met elkaar in gesprek,

Maak de balans op,

Waar heeft de ene een duwtje nodig,

Of een hele grote duw,

Waar heeft de ander een stap terug te doen,

Leef, geniet, huil, lach, communiceer en heb elkaar lief, bemin elkaar…

Leven vanuit het Hart

no©2024 or ant other year

Login met je gegevens

Je gegevens vergeten?